6- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِنَّ الْقَلْبَ يَكُونُ فِي السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لَيـْسَ فـِيهِ إِيمَانٌ وَ لَا كُفْرٌ أَ مَا تَجِدُ ذَلِكَ ثُمَّ تَكُونُ بَعْدَ ذَلِكَ نُكْتَةٌ مِنَ اللَّهِ فِي قَلْبِ عَبْدِهِ بِمَا شَاءَ إِنْ شَاءَ بِإِيمَانٍ وَ إِنْ شَاءَ بِكُفْرٍ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 151 رواية : 6

ترجمه :
6ـ ابـو بـصير گويد: شنيدم از حضرت صادق عليه السلام كه مى فرمود: در ساعتى از شـب و روز كـه در دل نـه ايـمـان بـاشـد و نه كفر، آيا تو چنين نيافته اى ؟ كه پس از آن (سـاعـت ) نـكـتـه اى از جـانـب خـداونـد بـه هـرچـه خـواهـد در دل بنده اش افتد، اگر خواهد كه ايمان و اگر خواهد به كفر.

توضيح :
اين حديث همانند حديث اول است كه با شرحش گذشت .