5- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ عَنْ مُحَمَّدٍ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْقَلْبَ لَيَتَجَلْجَلُ فِي الْجَوْفِ يَطْلُبُ الْحَقَّ فَإِذَا أَصـَابـَهُ اطـْمـَأَنَّ وَ قَرَّ ثُمَّ تَلَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع هَذِهِ الْآيَةَ فَمَنْ يُرِدِ اللّ هُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْل امِ إِلَى قَوْلِهِ كَأَنَّم ا يَصَّعَّدُ فِي السَّم اءِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 150 رواية : 5

ترجمه :
5ـ و نـيـز حـلبـى از آن حـضـرت حـديـث كـنـد كـه فـرمـود: بـراسـتـى دل در درون انسان مضطرب و لرزان است و حق را جستجو كند، و چون بدان رسد آرامشى پيدا كند و قرار گيرد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: [آنكس را كه خداوند بخواهد رهنمائيش كـنـد سـيـنـه اش را بـراى (پـذيرفتن ) اسلام بگشايد] تا آنجا كه مى فرمايد: [چنانكه گويى به آسمان بالا رود] (سوره انعام آيه 125).

شــرح :
تمام آيه اين است كه [و آنكسى را كه خواهد گمراه سازد سينه اش را تنگ و گرفته كند چـنـانـچـه گـوئى بـه آسـمان بالا رود] و در اين تشبيه كه خداوند فرموده است وجوهى گـفـتـه انـد: يـكـى اينكه معناى آن اين است كه چون او را به اسلام دعوت كنند پذيرش آن بـراى او مـانـنـد ايـن اسـت كه او را به بالا رفتن به آسمان تكليف كرده اند، ديگر اينكه مـانـنـد ايـن اسـت كـه قـلبـش را بـه آسـمـان كـشـنـد بـه خـاطـر ايـنكه دست كشيدن از روش باطل و مذهب خودش براى او بسيار سخت و دشوار است .