پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با آغاز ایام عزای امام حسین (علیه السلام)، برخی شبکه‌های تشکیلات بهائیت، با ذکر زیارت‌نامه‌ای منسوب به پیامبرخوانده‌ی این فرقه (در خصوص امام حسین (علیه السلام))؛ در تلاشند تا خود را دوست‌دار و پیرو امام حسین (علیه السلام) جلوه داده و افراد ساده‌لوح را از این طریق فریب دهند و به بهائیت متمایل گردانند.
در پاسخ به امام حسین (علیه السلام) دوستی بهائیان می‌بایست گفت، به دلایل بسیاری ادعای دوستی و پیروی از امام حسین (علیه السلام) از شما پذیرفته نیست.
اول: امام حسین (علیه السلام) با هدف ظلم‌ستیزی و امر به معروف و نهی از منکر قیام نمود [ر.ک: بحارالأنوار، ج 44، ص 329]؛ این در حالیست که پیشوایان بهائی در مخالفت با امام حسین (علیه السلام) پیکار با دشمنان متجاوز را ممنوع و امر به معروف و نهی از منکر را حرام اعلام کرده‌اند.[ر.ک: گنجینه احکام و حدود، ص 271؛ آیات الهی (شیطانی)، ج 1، ص 368] با این حال، چگونه می‌توان سیره‌ی ظلم‌ستیزی و اصلاح‌طلبی امام حسین (علیه السلام) را نپذیرفت و در عین حال، خود را پیرو و دوستدار ایشان معرفی نمود؟!
دوم: بهائیان نه تنها در واقع دوستدار و پیرو امام حسین (علیه السلام) نیستند، بلکه برای حفظ ظاهر هم که شده، حاضر به رعایت حرمت و شأن ایشان نیستند. همچنان که با هدف تخریب، سالروز «قمری» تولد پیشوایان خود (که هم‌زمان با ایام عزای امام حسین (علیه السلام) است) را جشن گرفته و به هتک حرمت بی‌حد و حصر خود به سرور و سالار شهیدان می‌پردازند.

پی‌نوشت:
محمّد باقر المجلسی، بحارالأنوار، بیروت: مؤسسة الوفاء، ١٤٠٣ ق، ج 44، ص 329.
عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه احکام و حدود، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 271.
گلچینی از آثار حسینعلی‌بهاء، آیات الهی (شیطانی)، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی، 148 بدیع، ج 1، ص 368.