پیامبرنمای بهائیت دشمنی با پیامبران را سیره‌ای تکراری در بین پیامبران گذشته دانسته و دشمنی با خود و جناب باب هم از همین قِسم معرفی کرده است. این درحالیست که بر خلاف پیامبران گذشته که حقانیت خود را با منطق و معجزه ثابت کردند، مدعیان پیامبری بابی و بهائی به جای معجزه، سیاست رُعب و وحشت را پیش گرفتند.

یکی از بهائیان آمریکایی با نقل روایتی جعلی می‌گوید که خوشا به حال کسی که کک‌های شهر عکا او را بگزند. یکی از بهائیان حاضر هم به شوخی می‌گوید که از قضا وقتی عبدالبهاء از عکا به حیفا آمد، کک و آفات را هم با خود آورد. اما پشت این شوخی، حقیقتی عجیب از کثیفی عبدالبهاء و حمام نرفتن سالی به یک‌بار او نهفته است.

عبدالبهاء خاطره خود از دیدار با یک خاخام یهودی را اینگونه نقل می‌کند که بسیار کثیف بود و بخاطر مسئله نجاست و حرمت، از ناهار ما که مرغ بود نخورد. اما چرا عبدالبهاء که در کثیفی سرآمد بود، به کثیفی خاخام اعتراض داشت؟ چرا بهائی‌ها به حکم یهود، بر حرمت و نجاست خود اعتراض نمی‌کنند؟ و چرا به اسم عبدالبهاء تبلیغ گیاه‌خواری می‌شود درحالی که غذای حیوانی، پای ثابت میهمانی‌های او بود؟

بهائیتی که خود را آیین محبت معرفی می‌کند و از نیکی با دشمن سخن می‌گوید، هیچ گونه انتقادی را نسبت به خود برنمی‌تابد. در این مقاله، داستانی از نوع برخورد سومین رهبر بهائیت با یکی از منتقدین این فرقه را می‌شنویم و برخورد او را با شعارهای نوع دوستی بهائیت مقایسه می‌کنیم.

سایت خبری تشکیلات بهائیت BWNS دوم اردیبهشت 1402 ش، از پذیرش استعفای دو عضو بیت‌العدل خبر داد. سابقه بیت العدل نشان داده که بر خلاف شرط عصمتی که برای اعضای بیت العدل لازم برشمرده شده، تعویض اعضاء بخاطر کهولت سنّ آنان و فقط از میان مردهای با سابقه در ارگان‌های بلند پایه‌ی بهائی، آن هم به واسطه انتخابات نمایشی صورت می‌پذیرد.

تشکیلات بهائیت وجود مرجعیت دینی و قشر روحانی را در فرقه خود منکر می‌شود. اما با بررسی متون بهائیت و واقعیت میدانی درمی‌یابیم که این فرقه از مرجعیت دینی به نام بیت العدل برخوردار است. علاوه بر آن در بهائیت کسانی هستند در قالب مبلّغ دینی و در دو دسته ثابت و سیّار به تبلیغ بهائیت می‌پردازند و در قبال آن حقوق دریافت می‌کنند.