گروهی از شبهه‌گران وهّابی، با عبارات و ترفند‌های گوناگون کوشیده‌اند، در اصل این‌که اساساً امام عسکری فرزندی داشته که غیبت نموده باشد یا خیر، تشکیک نموده‌اند. از باب نمونه ناصر بن عبدالله قفاری در شبهه‌ای، قضیه‌ی تقسیم میراث امام عسکری بین برادرش (جعفر کذّاب) و مادر امام عسکری را دلیلی بر عدم وجود امام زمان گرفته و گفته است.

آیا نسبت به زیارت امام حسین به صورت پیاده روی حدیثی هم داریم؟ در واقع آیا پیاده روی موضوعیت دارد یا نه؟ آیا پیاده رفتن به زیارت ابی عبدالله فضیلت وثوابی هم دارد؟ در کتابی معتبر به نام «کامل الزیارات» بابی مخصوص داریم به نام «ثواب كسى كه سواره يا پياده به زيارت حضرت امام حسین (علیه السلام) برود» باب چهل ونهم.

زیارت قبور یکی از سنت‌هایی بوده است که از زمان پیامبر و صحابه وجود داشته است، ولی وهابیت به پیروی از ابن تیمیه زیارت قبور را گاهی بدعت و گاهی شرک می‌نامند.

قیام جهانی امام حسین (علیه السلام) مظهر نبرد حق علیه باطل بود. قیامی بود که هر چه زمان می­‌گذرد، عظمت بیشتری در بین مردم جهان پیدا می‌کند و آموزه‌های آن روشن تر می­‌شود. امام نه تنها برای بیداری مسلمانان آن منطقه قیام کردند، بلکه برای بیداری تمام مردم دنیا قیام کردند. می‌خواستند به مردم بفهمانند که در برابر ظلم سکوت نکنند، نکند یزیدیان زمام حکومت را...

از شبهاتی که نسبت به چرایی قیام سیدالشهداء (ع) مطرح می کنند این است که اگر امام حسین (ع) علم غیب داشت، به چه دلیل به کربلا رفت؟ بر اساس اعتقاد شیعیان، امام حسین (ع) با توجه به علم غیبشان و اطلاع از شهادتشان، باز به کربلا رفته، به شهادت می‌رسند؛ پاسخ این است که ادای وظیفه مهمترین وظیفه امام بود.

ایراد گرفته‌اند که هیچ پدری فرزند کوچکش را در تیررس دشمن قرار نمی‌دهد؛ در پاسخ باید گفت که کیفیت شهادت حضرت علی اصغر به دو صورت نقل شده است؛ اما بر فرض صحت این قول که امام فرزندش را بر دست بلند کرد و از دشمن آب طلبید، بعید شمردن آن بی‌معنی است؛ اتفاقاً پدر غیرتمند با این احتمال که ممکن است دشمن دلش به رحم آید و با چند قطره آب، جان فرزندش را نجات دهد، از این کار ابا نمی‌کند.