انحرافات، بدعتها
«روزبهان بقلی»، در کتاب تفسیری خویش، برای آیه «اکمال»، شأن نزولهای متعددی بیان کرده، ولی هیچ گونه اشارهای به نزول این آیه در روز غدیر نکرده است؛ این در حالی است که حضرات معصومین علیهمالسلام، این آیه را مختص روز غدیر و ولایت امیرالمؤمنین علیهالسلام دانستهاند.
محمدعلی حکیم، به خاطر دلبستگی به فلکیات قدیم، منکر پیشرفت علمی بشر در زمینه فضانوردی بود؛ در حالی که بطلان فلکیات قدیم امروز ثابت شده است.
«محمدعلی حکیم»، دارای روحیه صلح کل بوده و به این خاطر، دیگر سلسلههای صوفیه، همچون سلسله سلطانعلیشاهی را حق دانسته و «ملا سلطان» را واصل به طور چهارم قلب میداند؛ درحالی که «ملاسلطان»، غیر از سلسله خویش را حق نمیدانست و کسانی را که با غیر از او بیعت میکنند را کافر دانسته است؛ پس از منظر «ملا سلطان» اقطاب ذهبیه، همچون کفار هستند.
«نورعلی تابنده»، بارها در مباحث فقهی، اظهارنظر اشتباه کرده است، در حالی که اقطاب صوفیه اعتقاد دارند «اقطاب» باید در مباحث طریقتی اظهارنظر کرده و در امور شریعت دخالت نکنند؛ پس «نورعلی تابنده»، خلاف مبانی خود عمل کرده است.
گذاشتن سبیل یکی از اشترکاتی است که بین اهل حق و دراویش گنابادی وجود داشته و این عمل را به فعل امام علی (ع) مستند کردهاند؛ درحالی که داستانهای مورد استناد آنها، در منایع معتبر و متقدم حدیثی وجود ندارد و به دروغ، این عمل را به امام علی (ع) انتساب میدهند.
«ابنعربی»، عدالت صحابه را که یکی از مهمترین آموزههای اهلسنت است، در کتاب «الفتوحات المکیه» خویش پذیرفته است؛ این در حالی است که وقایع تاریخی، معارض با چنین آموزهای است.
گرایش مذهبی «ابنعربی»، یکی از مسائلی است که مورد اختلاف بین محققین بوده، ولی قرائن بسیاری بر این وجود دارد که او دارای گرایشات اهلسنت بود؛ از آن جمله میتوان به استناد وی به فعل معاویه در مسائل فقهی، اشاره کرد.
«شبلی» یکی از بزرگان متصوفه است که طبق منابع متصوفه، فقیه سنی مذهبی است که در شیوه سلوکی خویش، دارای اعمالی است که با تعالیم مکتب معصومین (ع)، ناسازگار است.
«ابنعربی»، در کتاب «الفتوحات» خویش همچون اهلسنت، قائل به عدالت صحابه شده؛ در حالی که آموزه عدالت صحابه، با آیات قرآن کریم معارض بوده و به این خاطر، شیعیان هیچ گاه ملتزم به چنین تفکری نشدهاند.
«ابنعربی» در کتاب «فتوحات» خویش، طبق مکاشفهای که از گروهی به نام «رجبیون» نقل کرده، اینچنین برداشت میشود که شیعیان را باطناًَ خوک دانسته؛ در حالی که اینچنین قضاوتهایی، با مکتب اهلبیت (ع) سنخیت ندارد.
منجیباوری، یکی از اصول همگانی در ادیان الهی و غیرالهی است؛ اما نباید این تصور اشتباه را در ذهن ایجاد کرد که ماهیت و حقیقت منجی مطرحشده در ادیان، یکسان بوده و همه ادیان فقط در نام منجی با یکدیگر اختلاف دارند، بلکه ویژگیهای منجی در ادیان نیز با یکدیگر متفاوت است.
فرقه صوفیه ذهبیه، قائل هستند که تمام اقطاب سلسله آنها شیعه بوده، در حالی که قرائن زیادی وجود دارد که بعضی از اقطاب آنها همچون احمد غزالی، قطعاً گرایشات اهلسنت داشته است.
حضرات معصومین(ع)، بسیار به کسب علم و نوشتن علوم توصیه کردهاند؛ این در حالی است که متصوفه، به بهانههای مختلف، از کسب علم گریزان بوده و حتی عالمانی که جذب تصوف میشدهاند، بعد از مدتی کتابهای خود را از بین میبردند.
«نورعلی تابنده»، با انکار تنشهای شدید بین خاندان رسالت و غاصبان خلافت، تلاش کرده همسو با اندیشههای اهلسنت، حوادث بعد از وفات رسولخدا(ص) را تحریف کند.