پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله آموزه‌های دیکتاتور پسند فرقه‌ی بهائیت، پرهیز از مداخله پیروانش، در امور سیاسی است. رهبران فرقه‌ی بهائی برای جلب رضایت و هم‌سویی با طاغوت‌های زمان خود، چنین حکمی را جعل کرده‌اند. ایشان با داشتن آموزه‌هایی نظیر: «سیاست، کار پادشاهان است و دیگران حق دخالت در آن ندارند»[1] و «کسی حق اعتراض به دولت‌ها را ندارد»[2]؛ در ظاهر پیروان خود را از دخالت در امور سیاسی منع می‌کنند؛ اما نکته آن‌جاست که هرچه در این آموزه‌ی بهائیان بیشتر دقیق می‌شویم، به سیاسی بودن این حکم پی می‌بریم؛ چرا که ایشان در حقیقت از آن، در مقاصد سیاسی و به دست آوردن دل حامیان سلطه‌طلب خود استفاده می‌کنند. بهائیان در کشورهایی با حکومت‌های دیکتاتوری اما وابسته به حامیانشان، که مردم آن دارای روحیه‌ی آزادی‌خواهی بوده، دم از عدم مداخله در سیاست می‌زنند و بالعکس در کشورهایی با حکومت مستقل و مخالف با منش امپریالیسم، از آزادی بیان و اعتراض به حکومت‌ها سخن به میان می‌آورند. در ادامه به نمونه‌ای از این تناقض در گفتار و رفتار بهائیان، اشاره خواهیم کرد.
در گیر و دار انقلاب اسلامی در کشور ایران، سرکردگان فرقه‌ی بهائی هم‌گام با اربابان خود، سعی در خاموش کردن اعتراضات به‌حق مردمی در ایران داشته‌اند. در یکی از بیانیه‌های نهاد رهبری این فرقه موسوم به بیت العدل، صراحتاً خطاب به مردم ایران و پیروان بهائی توصیه می‌شود: «حکم هر دولت و حکومتی، حتی اگر مستبد باشد، واجب الإطاعة است؛ نباید با آزادی‌خواهان دم‌ساز شد».[3]
این در حالی است که در ماجرای فتنه‌ی سال 88 ایران، نهاد رهبری بهائی در پیامی به مردم ایران، با ارائه‌ی بزرگ‌نمایی عجیب و معنادار، خود را نگران جان میلیون‌ها نفر ایرانی معرفی می‌کند. در ادامه‌ی این پیام، برای مشروع جلوه دادن این آشوب‌ها در کشور و تحریک به ادامه‌ی آن، می‌خوانیم: «ملاحظه فرمایید که با چه سرعتی پرده‌ها برافتاد! مظالمی که طی سالیان دراز از طرق سازمان‌یافته و پنهان، بر بهائیان و دیگر شهروندان آن کشور وارد آمده، در هفته‌های اخیر در خیابان‌های ایران در مقابل انظار جهانیان، نمایان گشته است».[4]
در ادامه‌ی این پیام، در سیاسی‌ بازی به سبک بهائی، برای شستن دست خود از آشوب‌ها، در ظاهر، بهائیان توصیه به عدم مداخله در فعالیت‌های سیاسی حزبی می‌شوند؛ اما این‌چنین به ایشان توصیه می‌شود: «البته در عین حال نمی‌توانید نسبت به مشکلاتی که گریبان‌گیر هم‌وطنان عزیزتان است، بی‌اعتنا باشید».[5] در پایان این پیام نیز چنین آمده است: «بهائیان ایران با سلوک و منش خود نشان داده‌اند که واکنش صحیح در مقابل ظلم، نه قبول خواسته‌های سرکوب‌گران است و نه پیروی از خوی و روش آنان».[6]
رهبران این فرقه، در مقابل نظام مستبد پهلوی، مردم و بالاخص پیروان خود را توصیه به عدم مداخله در سیاست و آزادی‌خواهی نموده و مردم را از ادامه‌ی اعتراض، با این استدلال که حکم هر حکومتی، حتی اگر مستبد باشد، واجب الإطاعة است، بازمی‌دارند، اما اغتشاشات برنامه‌ریزی شده‌ی عده‌ای بسیار محدود در سال 88 را حرکتی مردمی در مقابل ظلم و ستم و آزادی‌خواهی معرفی می‌کند که باید از آن پشتیبانی شود!

پی‌نوشت:

[1]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه الکترونیکی (پی دی اف)، ص 334-333.
[2]. حسینعلی نوری، اقدس، چاپ بمبئی، 1314 ق، ص 27.
[3]. مجله اخبار امری، سال 1356، ش 7، ص 272.
[4]. پیام بیت‌العدل اعظم به احبای ایران، 2 تیر 1388، مطابق: 23 جون 2009.
[5]. همان.
[6]. همان.