در جواب می‌گوییم: چگونه می‌توان این همه روایتی که در فضیلت زیارت امام حسین (علیه السلام) وجود دارد را با استناد به این عبارت مذکور نادیده گرفت؟ ما روایت‌هایی داریم که در آن بسیار نسبت به زیارت ائمه، به خصوص امام حسین (علیه السلام) سفارش شده است. امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: کسى‌که با پای پیاده به زیارت امام حسین برود، خداوند به هر قدمى که برمى‏‌دارد، یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‌‏فرماید و یک درجه مرتبه‌‏اش را بالا مى‏‌برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آن‌چه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آن‌چه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.[2]
حضرت آیت‌الله «شیبری زنجانی» نسبت به عبارت «فی قلوب من والاه قبره» می‌فرمایند: «عبارت را بد معنا می‌کنند. این عبارت در صدد ابطال اصل زیارت امام حسین (علیه السلام) نیست، بلکه مرتبه‌ای از مراتب زیارت را بیان می‌کند. این یک مرتبه از زیارت است، زیارت از راه دور هم، یک‌مرتبه از زیارت است و به کربلا مشرف شدن هم یک مرتبه است. نباید این همه روایاتی که وجود دارد را نادیده گرفت و به آن چیزی که مورد مذاق خودمان است، استناد کنیم. این کار تبعیت از هوای نفس است. نمی‌توان فقط به یک روایت اکتفا کرد. در مسائلی که برهان عقلی بر خلاف آن نیست، ما باید تابع روایات شریفه باشیم و یکی از موارد مورد تاکید شریعت، زیارت اهل قبور افراد عادی است، چه برسد به زیارت حرم حضرات معصومین (علیهم السلام) به ویژه امام حسین (علیه السلام) که آثار و برکات زیادی برای خود انسان و جامعه دارد.»[3]
هم‌چنین دعای امام صادق (علیه السلام) برای زائرین امام حسین تاییدی است، بر پیاده‌روی اربعین. بنابر روایت صحیح حضرت امام  صادق (علیه السلام) در حال سجده پس از نماز خود، برای زائران آن حضرت این چنین دعا کرده‌اند: «خدایا  مرا و برادرانم را و زوار قبر اباعبدالله را ببخش و بیامرز، همان کسانی‌که مال‌های خود را در راه امام حسین(علیه السلام) انفاق کردند و بدن‌های خود را رهسپار زیارت قبر اباعبدالله نمودند، خدایا از جانبِ ما رضوان خود را به قدر کافی به این‌ها بده، خدایا این‌ها را شب و روز حفظ بفرما، خدایا این‌ها وقتی برای زیارت قبر حسین می‌روند، خودت جانشینِ آن‌ها در خانواده آن‌ها باش و برایشان جبران کن، خدایا خودت در طول سفر مصاحب و همراه این‌ها باش و آن‌ها را از شرّ هر ستم‌گر و دشمنِ نابکاری کفایت کن، خداوندا، دشمنان ما این سفر را بر آنان عیب گرفتند، ولى این عیب‌جویى آنان را از اقدام به این کار و حرکت به سوى ما به‌رغم خواسته آنان باز نداشت. پس پروردگارا، بر این چهره‌‏ها که آفتاب آن‌ها را دگرگون ساخته، و بر این گونه‏‌ها که بر قبر حسین (علیه السلام) قرار گرفته رحم کن، خدایا رحم کن بر این چشم‌هایی که از آن‌ها اشک جاری می‌شود، به‌خاطر این‌که ما را دوست دارند و رحم کن بر دل‌هایی که برای ما آتش می‌گیرند و بی‌قراری می‌کنند، و رحم کن بر این ناله‌ها و ضجه‌هایی که برای ما زده می‌شود و این فریادهایی که برای ما کشیده می‌شود. خدایا! من این جان‌ها و این بدن‌ها را به تو می‌سپارم، تا این‌که روز قیامت آن‌ها را از حوض کوثر سیراب کنی.»[4]
خود همین کثرت روایات و سیره و گفتار بزرگان و مراجع تقلید برای ما حجت است و تکلیف ما را مشخص می‌کند، کافی است کلام علماء وبزرگان را در مورد عظمت پیاده روی اربعین مطالعه کنیم وبه جملات زیبای آن‌ها دقت کنیم. خواننده محترم و عزیز برای آشنایی با گل‌چین کلام مراجع در مورد پیاده‌روی اربعین به لینک زیر مراجعه فرمایید.[5]

پی‌نوشت:

 [1]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، زاد المعاد- مفتاح الجنان‏، محقق / مصحح: اعلمى، علاءالدين، موسسة الأعلمي للمطبوعات‏، بیروت، 1423 ق،ص 511« الزيارة المفجعة للإمام الحسين عليه السّلام» «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَنْ دَمُهُ غُسْلُهُ وَ شَيْبَتُهُ قُطْنُهُ وَ التُّرَابُ كَافُورُهُ وَ نَسْجُ الرِّيَاحِ أَكْفَانُهُ وَ الْقَنَاةُ الْخِطِّيُّ نَعْشُهُ وَ فِي قُلُوبِ مَنْ‏ وَالاهُ‏ قَبْرُهُ‏ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا غَرِيبَ الْأَوْطَانِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا سَلِيبَ الْعُرْيَانِ وَ الذَّبِيحَ الْعَطْشَانَ وَ صَاحِبَ الْمَصَائِبِ وَ الْأَحْزَان»
[2]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، محقق / مصحح: امينى، عبد الحسين، دار المرتضوية، نجف اشرف، 1356ش،‏ص134، باب الباب التاسع و الأربعون ثواب من زار الحسين‏ع راكبا أو ماشيا و مناجاة الله لزائره‏ حدیث 6« كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً فَإِذَا أَتَاهُ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكَيْنِ يَكْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِيهِ مِنْ خَيْرٍ وَ لَا يَكْتُبَانِ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَيْرَ ذَلِكَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا يَا وَلِيَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَكَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَيْنِكَ أَبَداً وَ لَا تَرَاكَ وَ لَا تَطْعَمُكَ أَبَداً»
[3]. سایت شفقنا افغانستان، یک‌شنبه 8 قوس 1394، «حضرت آیت الله شبیری زنجانی درگفت وگو با شفقنا: پیاده روی اربعین حسینی نشانه عظمت تشیع است»
[4]. كلينى، محمد بن يعقوب‏، الکافی، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، دار الكتب الإسلامية، تهران‏، 1407ق،ج4، ص582،  بَابُ فَضْلِ زِيَارَةِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ حدیث 11 « اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ لِزُوَّارِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع الَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً فِي بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضَاكَ فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ اخْلُفْ عَلَى أَهَالِيهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِينَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ وَ اصْحَبْهُمْ وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ كُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ شَدِيدٍ وَ شَرَّ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْكَ فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِيهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَيْهِمْ خُرُوجَهُمْ فَلَمْ يَنْهَهُمْ ذَلِكَ عَنِ الشُّخُوصِ إِلَيْنَا وَ خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي قَدْ غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ»
[5]. گلچینی از کلام مراجع تقلید درعظمت پیاده روی اربعین

تهیّه وتنظیم: مصطفی پورصدوقی