پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب – از جمله مشکلات اساسی و ریشه ای صهیونیست ها، بازیچه قرار دادن آیین یهود و متون مقدسشان برای مقبول جلوه ‌دادن رژیم صهیونیستی بود که پیامدهای منفی آن تا کنون در داخل فلسطین و بیرون از آن مشاهده می شود.
بازیچه قرار دادن دین، مسأله ای است که در اسلام مورد سرزنش قرار گرفته است. قرآن کریم سفارش می کند افرادی که دین برای شان بازیچه شده است را در انزوا قرار دهید. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ[مائده، ۵۷]؛ ای مؤمنان! کسانی که دین شما را مسخره و بازیچه گرفته اند، چه از اهل کتاب و چه از کافران، سرپرستان و دوستان خود مگیرید»
امام حسین(علیه‌السّلام) فرمودند: کسانی که دین بازيچه زبان شان گرديده است و براي إمرار معاش خود، آن را محور قرار داده اند، اینها برده دنیا هستند و دين داران واقعی نیستند.[1]
سکولاریست های دینی هم معتقدند نباید دین را بازیچه قرار داد؛ زیرا دین در دست قدرت ‌طلبان كلیسای کاتولیک در قرون وسطی بازیچه قرار گرفت و پیامد منفی داشت. آنان آموزه های خود ساخته را جایگزین تعالیم مسیح(علیه‌السلام) كرده، باعث شدند به نام حكومت خدا و دعوت به آسمان و ملكوت و تحت لوای آن جنایات بسیاری انجام گیرد. همین مسأله اصلی‌ترین عامل زمینه‌ ساز سكولاریزم در اروپا شد که در واقع با دستاویز قرار دادن برخی از عملكرد های نادرست سران كلیسای کاتولیک، جهت حذف دین از عرصه حكومت و اجتماع تلاش گسترده ای کرده‌اند.[2]
ﺳﺨﻦ رژیم صهیونیستی از «ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮد» و «قوم برگزیده» بیانگر ﻧﻘﺶ ﺑﺮجسته و اﺛﺮﮔﺬار ﻣـﺬهب در ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرجی این رژﻳﻢ اﺳﺖ؛ زﻳﺮا لازمه اﻧﺪیشه‌ی ﺳﺮزﻣﻴﻦ وﻋﺪه داده ﺷـﺪه از ﺳـﻮی خدا در تورات، این اﺳﺖ که بر اساس آن ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻴﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اراده ﺧﺪا ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻳستی ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ. اﻳﻦ مطلب ﻧﺸﺎن می دﻫﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرجی و رﻓﺘﺎر ﺧﺸﻮﻧﺖ آﻣﻴﺰ رژﻳـﻢ صهیونیستی در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻓﻠﺴـﻄﻴﻨﻴﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از آموزه ها و فقرات مرتبط با صهیون و صهیونیسم در عهد عتیق و آیین یهود اﺳﺖ.[3]
اﻧﺪیشه رﻫﺎیی و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮد، ﻧﮋاد ﺑﺮﺗﺮ، اﻧﺪیشه سیطره از ﻧﻴﻞ ﺗﺎ ﻓﺮات ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺗﻮﺳﻌﻪ طلبی اﺳﺖ، از ﺗﻮرات(اعداد، 33: 56؛ تثنیه، 20: 10- 12؛ لاویان، 20: 26) و ﺗﻠﻤﻮد ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺮ اﺳﺎس این متون، صهیونیست ها ﺑﻪ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺣﻴﺎت و ﻛﻴﻔﻴﺖ رﻓﺘﺎر ﺧﻮﻳﺶ می ﭘﺮدازند.[4]
در ﺗﻠﻤﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ: «اﻣﻮال و اﻣﻼك ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮد در ﺣﻜﻢ اﻣﻮال بی ﺻﺎحبی اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن می ﺗﻮاﻧﻨﺪ آن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺗﺼﺮف ﺧﻮد درآورﻧﺪ. ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﻖ ﺳﻠﻄﻨﺖ و ﺗﺼﺮف ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﻮﺟﻮدات و زﻧﺪﮔﺎنی ﻣﻠﺖ ﻫﺎ را داده اﺳﺖ، ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ ﺣﻴﻮان ﺑﺮﺗﺮی دارد، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺎﻛﻨﺎن زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺗﺮی دارﻧﺪ. ﺧﺪاوﻧﺪ دﺳﺘﻮر داد از ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮد رﺑﺎ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ و ﺑﺪون درﻳﺎﻓﺖ ﺑﻬﺮه ﺑﻪ آن ﻫﺎ وام ﻧﺪﻫﻴﻢ و ﺑﺮ ﻣﺎ واﺟﺐ اﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر آن ﻫﺎ را ﺑﻪ زﺣﻤﺖ و ﻣﺸﻘﺖ ﺑﻴﻨﺪازﻳﻢ.»[5]
به طور کلی اگر مذهب توسط مردم مورد سوء استفاده قرار گیرد - گرچه ناپسند است - به اندازه‌ی سوء استفاده‌ی امیران و حاکمان ویرانگر نیست.  طلایه‌ داران اصلی رژیم صهیونیسم سیاسی نظیر هرتصل منکر خدا و بی ‌اعتقاد به ‌مذهب بودند و بر خلاف یهودیان سنتی، منتظر ماشیح نبوده، اعتقاد چندانی به ارض موعود نداشتند، ولی هویت قومی- نژادی برای آنان اهمیت داشته است و از این امر مذهبی به عنوان بازیچه ای برای تحقق اهداف خویش استفاده کردند.[6]

پی نوشت:
[1]. محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، بيروت: دار إحياء التراث العربي، چاپ دوم، 1403 ق، ج‏ 44، ص 383
[2]. ر.ک: محمدتقي مصباح يزدي، پاسخ استاد به جوانان پرسش‌گر، قم: انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني قدس سره، چاپ هشتم، زمستان 1391، 
[3]. Baumgart, Claudia (2006). “Democracy, Diversity, and Conflict Religious Zionism and Israeli Foreign Policy”, Cornell University Peace Studies Progra, Cornell University Peace Studies Program, p. 22
[4]. ﻣﺠﻴﺪ ﺻﻔﺎﺗﺎج، داﻧﺶﻧﺎمه ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﺗﻬﺮان: آرون، 1388، ج 2، ص 886
[5]. ﺳﻴﺪﻣﺤﻤﺪﺗﻘی ﺳﺠﺎدي، ﭘﻴﺪاﻳﺶ و ﺗﺪاوم ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ، ﺗﻬﺮان: ﻧﺒﻮي، 1385، ص 84
[6]. محمد ماضی، سیاست و دیانت در اسرائیل، ترجمه سید غلامرضا تهامی، تهران: سنا، 1381، ص 115