پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ضیافت 19 روزه عبارت از اجتماعاتی است که بهائیان در سراسر دنیا، هر نوزده روز یک‌بار در شب اول ماه بهائی تشکیل می‌دهند. از این‌رو نهاد بیت العدل در یکی از پیام‌های خود، هدف از برگزاری ضیافت‌های نوزده روزه را ایجاد اُلفت و محبّت دانسته است: «یاران الهی (: بخوانید بهائیان) به اهداف و مقاصد ضیافت نوزده روزه که به منزله سبب بشارت و اساس اتّحاد و اتّفاق و واسطه‌ی اُلفت و مؤانست است فائز و نائل گردند».[1]
اما جالب است بدانیم که بر خلاف این ادعا، 35 سال پیش‌تر، شوقی افندی (اولین و آخرین ولی‌امر بهائیت) در حکمی مخالف هدف ادعایی بیت العدل از تشکیل ضیافت‌های نوزده روزه، حضور غیربهائیان را در این مجالس ممنوع دانسته است: «هیچ‌یک از مؤسّسات أمرالله و هیچ‌کدام از اصول اساسیۀ آن، تحت هیچ شرایطی، تغییر نخواهد کرد و ضیافت نوزده روزه... انحصاراً مخصوص أهل بهاء است و هیچ‌گونه انحرافی از این أصل اساسی، مجاز و میسّر نیست. لهذا به نظر حضرت ولیّ أمرالله، شما باید اقدام مبذوله توسّط آن محفل ملّی را درمورد فتح باب ضیافت (حتی) بر وجه أفراد مُحبّ (: دوستداران بهائیت) مُلغی نمایید».[2]
آری؛ این تناقض از یک‌سو بیان‌گر دروغین بودن ادعای اُلفت و محبّت و ترک تعصبات دینی در بهائیت است و از سویی دیگر، نشان‌گر تشکیلاتی بودن بهائیت است؛ تشکیلاتی که چهره‌ی بهائیت را به عنوان یک دین با اعتقادات قلبی و عملی مورد خدشه قرار داده و تنها عضویت رسمی در آن، ملاک بهائی و محبّ بودن به شمار می‌آید.

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه‌ی پیام بیت العدل خطاب به بهائیان، مورخ: 27 آگست 1989 م، ص 8 (انتهای پیام).
[2]. توقیع مبارک صادره از جانب حضرت ولیّ أمرالله خطاب به محفل روحانی ملّی آلمان و اتریش، مورخ: 28 می 1954؛ به نقل از: انوار هدایت، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 304-303، مطلب 805.