پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بر خلاف تحریم موسیقی مبتذل در ادیان الهی، پیشوایان بهائی برای جذب مردم به فرقه‌ی خود، در مجالس و محافل خویش استفاده از موسیقی را حلال و پسندیده می‌دانند. همچنان که پیامبرخوانده‌ی این فرقه گفته است: «صدای خوب و نغمات یعنی الحان موسیقی بر شما حلال گشت».[تقریرات درباره کتاب اقدس، ص 140] اما بد نیست بدانیم، هدفِ استفاده از موسیقی در مجالس بهائی، برای تلقین مطالب است. زیرا انسانی که در برابر موسیقی‌های عاطفی و... قرار می‌گیرد، احساسات او بر عقلش چیره گشته و با کم شدن قدرت تحلیلش، واردات ذهنی‌اش آسان می‌گردد. از این روست که جناب عبدالبهاء گفته است: «موسیقی مائده روح و جان است، با نیروی سحرآمیز موسیقی روح انسان تعالی می‌یابد. موسیقی هیجان و تأثیر شدیدی در قلوب اطفال ایجاد می‌کند»![دیانت بهائی، ص 239]
از این‌رو، محافل بهائی با برپایی مجالس مختلط و استفاده از موسیقی، در پی ایجاد محیطی برای هوس‌بازان هستند تا از این راه، افراد بیشتری را جذب و هرچه بیشتر دشمنی خود را با مظاهر اسلامی آشکار سازند.

پی‌نوشت:
عبدالحمید اشراق خاوری، تقریرات درباره کتاب اقدس، تنظیم: وحید رأفتی، آلمان: مؤسسه‌ی نشر آثار امری، چاپ اول، 154 بدیع، ص 140.
ویلیام هاچر دوگلاس مارتین، دیانت بهائی، ترجمه‌ی: سمندری و خوشبین، بی‌جا: مؤسسه‌ی معارف بهائی، بی‌تا، ص 239.