جمله فوق، اصل اول از اساسنامه عرفان حلقه می باشد که به صورت رازآلود و ابهام گونه تحریر شده است. این اصل، هدف اصلی عرفان حلقه را بازگو می کند. از نظر نویسنده عرفان کیهانی، انسان امروز، در میان مکاتب گوناگون فکری و دشواری های زندگی، دچار پراکندگی و سردرگمی است و نیاز به راهی دارد تا او را از رنج کثرت، برهاند و به عالم وحدت برساند. کمال و تعالی انسان در حرکت از کثرت به سوی وحدت است. عرفان کیهانی می کوشد تا انسان ها را به یکدیگر نزدیک کند و تلاش دارد تا انسان را به جایی برساند که از عوامل تفرقه برانگیز دور نماید.(1)

اصل فوق، نشانگر شدت اومانیسم در تفکرات عرفان حلقه است. به طوری که راه کمال و سعادت را در قرب الهی ندانسته و صرفا نزدیک شدن انسان ها و حذف خط قرمز ها و عوامل تفاوت و تفرقه می داند. وصول به وحدت در این عرفان، همان زندگی مسالمت آمیزی است، که آن روی سکه پلورالیزم دینی را ترویج می کند. این تفکر منجر به بی اعتنایی و بی تفاوتی در مواجهه با ناراحتی های دیگران، حذف نوع دوستی به معنای واقعی، بی غیرتی و عناوین اینگونه می باشد. زندگی منهای خدا و کمالِ بدون سیر در وادی انسان های کامل (اهل بیت علیهم السلام) همان زندگی سکولار و الحادی است. این عرفان برگرفته از تعریف لغوی عرفان بوده که همه چیز، غیر از خداوند متعال برای شناخت دخیل می باشد. «شناخت شیء، از روی تفكر و تدبر در آثار آن شیء است».(2) این شناخت، می تواند از طریق حس، عقل، نقل و دل حاصل شود.(3)

.................................................

(1). کتاب عرفان کیهانی، ص 41 به بعد. پیشگفتار.

(2).ترجمه فارسی مفردات راغب/ حسین بن محمد راغب اصفهانی/باب عین.

(3).در کوچه های آفتاب/ مصباح یزدی/ ص 25.