دقیقاً مشکل به همینی بر می‌گرده که می‌گویی! در چند خط نمی‌توان قاعده سخیف عدالت صحابه را توضیح داد. در همین سایت چندین مقاله هست و کتابهایی در این زمینه نوشته شده؛ شما هم لازم است با یک آیه به یک نتیججه قطعی نرسی و چیزی را که صحیح نیست و ظالمانه است به خدا نسبت ندهی! این آیه که در موردش می‌گویی (آیه 100 سوره توبه) رضایت خدا شامل همه آنها نشده و در آیه «من» بعضیه آمده و به معنی پيشگامان از مهاجر و انصار است و ستايش اين پيشگامان،، مشروط به استقامت در دين و عدم انحراف است نه مطلق؛ زيرا اگر آيه مطلق باشد، يا به معنای آن است كه پيشگامان از مهاجر و انصار همواره بهشتی و مورد رضای خدا هستند اگرچه گناه كرده باشند و حتی مرتد شده باشند يا به اين معناست كه آنها تا آخر عمر منحرف نشدند و در دين پايدار بودند. معلوم است كه احتمال اول درست نيست و خداوند هرگز از افراد فاسق و منحرف راضی نيست. احتمال دوّم نيز درست نيست؛ زيرا به طور قطع می‌يابيم كه بسياري از اين پيشگامان، يكديگر را تفسيق يا تكفير كردند و به قتل و غارت و هتك يكديگر پرداختند و هرگز نمی‌توان گفت كه خداوند از همه آنها راضی است. شما که با یک آیه نظر خدا را فهمیدی و می‌گویی شما چیزهایی می دانید که استغفرالله خدا نمی داند! برو در آیات دیگر ببین خداوند چه نظری در مورد این پیشگامان داشته مثل آیه 13 سوره مجادله و آیات دیگری که از اطلاق آیه مورد بحث افراد زیادی خارج شدند؛؛ مثل آیه 75 تا 77 توبه و 118 توبه. با جمع‌بندی آیات استدلال قطعی شما مورد خدشه است. به تفسیر آیات اشاره شده در کتب تفسیری خودتان (اهل سنت) مراجعه کن! می‌یابی که منطق ما هم خیلی بی‌ربط نیست. وقت آن فرا رسیده شما هم به مطالعه همه قرآن بپردازید نه یک آیه از آن!