استفاده کردید؟ در قرن حاضر با این همه امکانات هم کسانی که شغلشان با شغل پدر و مادرشان یکی باشد موفقترند. زیرا اطلاعات آن شغل را رایگان و از سوی والدین بدست می آورند. 1500 سال پیش در ایران ساسانی چنین دیدگاهی قانون شد. البته قانون سختی بود ولی باعث شد کارها حرفه ای تر شوند و جلوی از این شاخه به آن شاخه رفتن فرزندان گرفته شد. دوران ساسانی یکی از بزرگترین دورانها برای پیشرفت جامعه بشری بشمار میرود که البته با آمدن اسلام تقریبا برای دو قرن خاموش شد اما دوباره جوانه ها روئیدند و تنها فرقی که با پیش از اسلام داشت این بود که امکانات به شدت تخریب شد و هر کسی برای کاری که میکرد نام خودش را هم می آورد. پیش از اسلام دانشمندان ایرانی به فکر نامجویی و شهرت نبودند و فقط تلاش میکردند که دانش را بگسترانند. همه کتابهای برجای مانده پیش از اسلام را نگاه کنید هیچگاه هیچ دانشمند و نویسنده ای نام خود را نمی آورد زیرا دانش را برای دانش میخواستند نه برای نامجویی. اما پس اسلام که دزدی اطلاعات و به نام خود زدن مانند دوران حمله اسکندر به ایران آغاز شد کم کم همه فهمیدند که باید نامشان را در آغاز یا پایان کتاب بیاورند. ایران تنها کشوری است که کتابهای باستانی اش بدون نام نویسنده است زیرا هنوز اندیشه خودخواه و خودکامه عربی و یونانی و... را نمیشناختند.