پس از فتح بابل در سال 538 پیش از میلاد،کوروش بیانه ای برای اعلام اهداف و سیاست خود صادر کرد که بعدها نخستین منشور حقوق بشر شناخته شد.این بیانیه،بر کتیبه ای گلی به زبان اکدی وبه خط میخی نوشته شده است که در سال 1879 در نینوای عراق کشف شد و هم اکنون در موزه بریتانیاست. کوروش چنین می گوید:((آنگاه که من به ارامش و بی ازار به بابل درآمده(اجتناب از شکنجه خون ریزی)در میان هلهله و شادی،اورنگ فرمان روایی را در کاخ پادشاهی استوار داشتم(منشاء قدرت خواست و اراده مردم است)...بی شمار سپاهیانم به صلح در بابل گام برداشتند(تامین حقوق و آزادی های فردی و اجتناب از ایجاد اختناق و وحشت)روا نداشتم کسی وحشت را بر سرزمین سومر و اکد من دوست دارم فرا آرد(جلوگیری از ایجاد حکومت مبتنی بر وحشت و اختناق)نیازمندی های بابل،تمامی پرستشگاه های آنان را پیش دیده داشتم و در بهبود زندگی همگان کوشیدم(تکلیف حکومت به بهبود وضع زندگی مردم و حق برخورداری از سطح زندگی بهتر)همه یوغ های ننگین بردگی را از مردمان بابل برداشتم(از بین بردن بردگی و برده داری)خانه های ویرانشان را آباد کردم.به تیره بختی هایشان پایان دادم(حق برخورداری از حمایت اجتماعی)... تمام مردمان را جمع کردم و خانه هایشان را به آنها بازگرداندم(احترام به حق مالکیت)اجازه دادم همگی در صلح بزیستند.)) بخشی از کتیبه حقوق بشر.کتاب ما.قاسم آذینی فر