7- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبـِى عـَبـْدِ اللَّهِ ع قـَالَ كـَانَ فـِى بَنِى إِسْرَائِيلَ رَجُلٌ فَدَعَا اللَّهَ أَنْ يَرْزُقَهُ غُلَاماً ثَلَاثَ سـِنـِيـنَ فـَلَمَّا رَأَى أَنَّ اللَّهَ لَا يـُجِيبُهُ قَالَ يَا رَبِّ أَ بَعِيدٌ أَنَا مِنْكَ فَلَا تَسْمَعُنِى أَمْ قَرِيبٌ أَنـْتَ مـِنِّى فـَلَا تـُجـِيـبـُنِى قَالَ فَأَتَاهُ آتٍ فِى مَنَامِهِ فَقَالَ إِنَّكَ تَدْعُو اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُنْذُ ثـَلَاثِ سـِنـِيـنَ بـِلِسـَانٍ بـَذِى ءٍ وَ قَلْبٍ عَاتٍ غَيْرِ تَقِيٍّ وَ نِيَّةٍ غَيْرِ صَادِقَةٍ فَاقْلَعْ عَنْ بـَذَائِكَ وَ لْيـَتَّقِ اللَّهَ قـَلْبـُكَ وَ لْتـَحـْسُنْ نِيَّتُكَ قَالَ فَفَعَلَ الرَّجُلُ ذَلِكَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ فَوُلِدَ لَهُ غُلَامٌ
اصول كافى جلد 4 صفحه :16 رواية :7

ترجمه :
از امـام صـادق عـليـه السـلام حـديـث شـده كـه فـرمـوده : در بـنـى اسـرائيـل مـردى بـود كـه سـه سـال پيوسته دعا مى كرد كه خدا پسرى به او روزى كند (دعايش مستجاب نمى شد) همينكه ديد خدا خواهش او را بر نمى آورد عرض كرد: پروردگارا آيـا مـن از تـو دورم و تـو سخن مرا نمى شنوى ، يا تو بمن نزديكى و پاسخ نمى دهى ؟ كـسـى در خـواب نـزدش آمـد و بـاو گـفـت : تـو سـه سـال تـمـام خـدا را بـا زبانى بد و هرزه ، و دلى سركش و ناپرهيزكار، و نيتى نادرست مـيخوانى ، پس بايد از هرزه گويى بد آئى ، و دلت پرهيزكار، و نيتت درست گردد (تا خـواهـشـت بـر آورده شـود) حـضـرت فـرمـود: آنـمـرد بـدسـتـور عمل كرد سپس دعا كرد و خدا را خواند و داراى پسرى شد.

توضيح :
از اين حديث معلوم مى شود كه استجابت دعا شرايطى دارد كه از آنجمله است پاكى زبان و پرهيزكارى دل و درستى نيت ، و اين منافاتى باوعده خدا در اجابت دعا ندارد.