2- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ النَّبـِيُّ ص أَبـَى اللَّهُ عـَزَّ وَ جَلَّ لِصَاحِبِ الْخُلُقِ السَّيِّئِ بِالتَّوْبَةِ قِيلَ وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّهُ إِذَا تَابَ مِنْ ذَنْبٍ وَقَعَ فِى ذَنْبٍ أَعْظَمَ مِنْهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :11 رواية :2

ترجمه :
و نـيـز آنـحـضـرت فـرمـود: كـه رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله فـرمـود: خـداى عـزوجـل از صـاحـب خـوى بـد تـوبـه نـخـواسـتـه ، عـرض شـد: اى رسـول خـدا ايـن چـگونه باشد؟ فرمود: بجهت اينكه هرگاه از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد.

شــرح :
مـجـلسـى عـليـه الرحـمـة در شـرح حـديـث گـويـد: كـه خوبى بد صاحب خود را از توبه جـلوگـيـرى كـنـد و اگـر تـوبه نيز كند از باقى ماندن بر آن ممانعت كند تا بدانجا كه اگـر از گـنـاهـى تـوبه كند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز بـه روز بـزرگـتـر و شـديـدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگتر از اولى است ، و خـلاصـى از آن فـقـط بـمـعـالجـه عـلمـى و عـمـلى آن حاصل گردد.