حدیث شماره 14

14- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبَانٍ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قـَالَ سـَمِعْتُهُ يَقُولُ الْكَبَائِرُ سَبْعَةٌ مِنْهَا قَتْلُ النَّفْسِ مُتَعَمِّداً وَ الشِّرْكُ بِاللَّهِ الْعـَظـِيـمِ وَ قـَذْفُ الْمـُحْصَنَةِ وَ أَكْلُ الرِّبَا بَعْدَ الْبَيِّنَةِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ وَ التَّعَرُّبُ بَعْدَ الْهِجْرَةِ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ وَ أَكْلُ مَالِ الْيَتِيمِ ظُلْماً قَالَ وَ التَّعَرُّبُ وَ الشِّرْكُ وَاحِدٌ
اصول كافى ج : 3 ص : 383 رواية :14

ترجمه روايت شريفه :
ابـو بـصير گويد: شنيدم امام صادق (ع ) مى فرمود: گناهان كبيره هفت تاست ، از آنهاست قـتـل نـفـس از روى عـمـد، و شرك بخداى بزرگ ، و متهم ساختن زن پاكدامن ، و خوردن ربا بـعـد از دانـسـتـن ، و گـريـخـتـن از جهاد، و تعرب بعد از هجرت ، و عقوق والدين و خوردن مال يتيم بنا حق ، فرمود: و تعرب و شرك يك چيز است .

توضيح :
تعرب بعد از هجرت در حديث 2334 توضيح داده شد.
و حـاصـلش ايـنـسـتـ كه : مسلمان راضى باشد كه در بلاد كفر و جائيكه دست رسى باحكام اسـلام نـدارد تـوطـن كـنـد، با وجود آنكه رفتن بديدار اسلام برايش ممكن باشد. پس چنين شـخـصـى بـا مـشـرك فرق ندارد، و شرك و تعرب در گناهان كبيره يكى حساب ميشود تا شماره آنها هفت شود.