حدیث شماره 5

5- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قـَالَ قـَالَ أَوْحـَى اللَّهُ عـَزَّ وَ جـَلَّ إِلَى دَاوُدَ ع إِنَّ الْعـَبـْدَ مـِنْ عـِبَادِى لَيَأْتِينِى بِالْحَسَنَةِ فـَأُبـِيـحـُهُ جـَنَّتـِى فـَقـَالَ دَاوُدُ يَا رَبِّ وَ مَا تِلْكَ الْحَسَنَةُ قَالَ يُدْخِلُ عَلَى عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ سُرُوراً وَ لَوْ بِتَمْرَةٍ قَالَ دَاوُدُ يَا رَبِّ حَقٌّ لِمَنْ عَرَفَكَ أَنْ لَا يَقْطَعَ رَجَاءَهُ مِنْكَ
اصول كافى ج : 3 ص : 272 رواية : 5

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع) فـرمـود: خـداونـد وحـى كـرد بداود عليه السلام كه براستى بنده اى از بندگان من حسنه اى بجا آورد و بسبب آن بهشت را بر وى مباح گردانم ، داود عليه السلام عـرض كـرد پـروردگارا كدام است آن حسنه ؟ فرمود بر بنده مؤ من من سرور و خوشحالى وارد سـازد اگـر چـه بـيـك دانـه خـرمـا باشد، داود عليه السلام گفت خداوندا سزاوار است كسى را كه ترا شناسد اميد خود از تو بر مى گيرد.