حدیث شماره 7
7- وَ بـِهـَذَا الْإِسـْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَحْفُوظٍ عَنْ أَبِى الْمَغْرَاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبـَا الْحـَسـَنِ ع يـَقـُولُ لَيـْسَ شـَيْءٌ أَنـْكَى لِإِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ مِنْ زِيَارَةِ الْإِخْوَانِ فِى اللَّهِ بَعْضِهِمْ لِبَعْضٍ قَالَ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ يَلْتَقِيَانِ فَيَذْكُرَانِ اللَّهَ ثُمَّ يَذْكُرَانِ فَضْلَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَلَا يَبْقَى عَلَى وَجْهِ إِبْلِيسَ مُضْغَةُ لَحْمٍ إِلَّا تَخَدَّدُ حَتَّى إِنَّ رُوحَهُ لَتَسْتَغِيثُ مِنْ شِدَّةِ مَا يَجِدُ مِنَ الْأَلَمِ فَتَحُسُّ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ خُزَّانُ الْجِنَانِ فَيَلْعَنُونَهُ حَتَّى لَا يَبْقَى مَلَكٌ مُقَرَّبٌ إِلَّا لَعَنَهُ فَيَقَعُ خَاسِئاً حَسِيراً مَدْحُوراً
اصول كافى ج : 3 ص : 270 رواية :7
ترجمه روايت شريفه :
ابـى المـغـرا گـويـد: شـنـيدم حضرت ابوالحسن عليه السلام مى فرمود: براى شيطان و سـپـاهـيـانـش چـيزى مجروح كننده تر از ديد و بازديد برادران ، يكديگر براى خدا نيست . فـرمـود: بـراسـتى كه دو مؤمن يكديگر را ملاقات مى نمايند و گفتگوى خدا مى كنند سپس گـفـتـگـوى بـرتـرى مـا اهـل بـيـت را مـى نـمـايند پس باقى نمى ماند بر صورت ابليس گوشتى مگر اينكه فرو ريخته مى شود تا آنكه روحش استعاثه مى كند از شدت آنچه از درد مى يابد، پس ملائكه آسمان و دربانان بهشت آنرا مى فهمند و وى را لعنت مى كنند تا آنـكه باقى نمى ماند فرشته مقربى مگر آنكه او را لعنت مى كند پس مى افتد رانده شده و رنج ديده و دور گشته .