6- الْحـُسـَيـْنُ بـْنُ مـُحـَمَّدٍ وَ مـُحـَمَّدُ بـْنُ يَحْيَى جَمِيعاً عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ زَكَرِيَّا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدِ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ غِيَاثِ بـْنِ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا اجْتَمَعَ ثَلَاثَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَصَاعِداً إِلَّا حَضَرَ مـِنَ الْمـَلَائِكـَةِ مـِثـْلُهُمْ فَإِنْ دَعَوْا بِخَيْرٍ أَمَّنُوا وَ إِنِ اسْتَعَاذُوا مِنْ شَرٍّ دَعَوُا اللَّهَ لِيَصْرِفَهُ عـَنـْهـُمْ وَ إِنْ سـَأَلُوا حـَاجـَةً تـَشـَفَّعـُوا إِلَى اللَّهِ وَ سـَأَلُوهُ قـَضـَاءَهَا وَ مَا اجْتَمَعَ ثَلَاثَةٌ مِنَ الْجـَاحـِدِيـنَ إِلَّا حـَضـَرَهـُمْ عـَشـَرَةُ أَضـْعَافِهِمْ مِنَ الشَّيَاطِينِ فَإِنْ تَكَلَّمُوا تَكَلَّمَ الشَّيْطَانُ بـِنـَحـْوِ كـَلَامـِهـِمْ وَ إِذَا ضـَحـِكـُوا ضَحِكُوا مَعَهُمْ وَ إِذَا نَالُوا مِنْ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ نَالُوا مَعَهُمْ فَمَنِ ابـْتـُلِيَ مـِنَ الْمـُؤْمـِنِينَ بِهِمْ فَإِذَا خَاضُوا فِى ذَلِكَ فَلْيَقُمْ وَ لَا يَكُنْ شِرْكَ شَيْطَانٍ وَ لَا جَلِيسَهُ فَإِنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَقُومُ لَهُ شَيْءٌ وَ لَعْنَتَهُ لَا يَرُدُّهَا شَيْءٌ ثُمَّ قَالَ ص فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَلْيُنْكِرْ بِقَلْبِهِ وَ لْيَقُمْ وَ لَوْ حَلْبَ شَاةٍ أَوْ فُوَاقَ نَاقَةٍ
اصول كافى ج : 3 ص : 269 رواية :6

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع) فـرمـود: هـرگـاه سه تن يا بيشتر از مؤ منين انجمن كنند، بهمان شماره از فـرشـتـگان حاضر شوند، تا اگر آنها دعاى خيرى كنند فرشتگان آمين گويند و اگر از شرى پناه جويند، فرشتگان دعا كنند تا خدا آن شر را از آنها بگرداند و اگر حاجتى سؤ ال كنند، نزد خدا شفاعت كنند و قضاى آنرا از خدا بخواهند.
و هـرگاه سه تن از منكرين (ولايت آل محمد صلى الله عليه و آله) يا بيشتر انجمن كنند ده بـرابـر آنـهـا از شـيـاطين حاضر شوند تا اگر سخنى گويند شياطين هم مانند سخن آنها گويند و چون بخندند، شياطين هم بخندند، و هرگاه از اولياء خدا بدگوئى كنند، شياطين هـم بـدگـوئى كنند. پس هر كس از مؤ منين كه گرفتار آنها شود، چون در اين مطالب وارد شـدنـد بـايـد بـرخـيـزد و شـريـك و هـمـنـشـيـن شـيـطان نشود، زيرا در برابر غضب خداى عـزوجـل چـيزى ياراى مقاومت ندارد و لعنت خدا را چيزى باز نگرداند، سپس آن حضرت صلى الله عـليـه و آله فـرمـود: و اگـر نـتـوانـد بـايـد بدل انكار كند و برخيزد هر چند بقدر دوشيدن گوسفند و يا شترى باشد.
شرح :
مـقـصـود از جـمـله اخـيـر ايـنـسـتـكـه هـرگـاه نـتـوانـد از اول مـجـلس بـرخـيـزد بـايـد تا زمانى كه باكراه در آنمجلس ‍ نشسته انكار قلبى خود را اظـهـار دارد و هـرگاه برخاستن ممكن شد بلافاصله برخيزد اگر چه چند لحظه اى از آخر مجلس ‍ باشد تا مخالفت عملى خود را هم اظهار داشته درزمره آنها محسوب نشود.