مخالفان جشنهاى مولودى،دو مطلب را كه نوعى بهانه و دستاويز است ـ نه دليل ـ بيان مى كنند،كه به تحليل هر دو مى پردازيم:

جشن در روز ولادت، وارد نشده است!
«در كتاب و سنت، بزرگداشت پيامبر در چنين روزى وارد نشده است; طبعاً اين عمل نوعى بدعت در دين خواهد بود».

پاسخ اين شبهه، با توجه به بحثهايى كه در بررسى مسئله «بدعت» انجام داديم، روشن است چه، بدعت چيزى است كه در قرآن اصل و ريشه نداشته باشد، در حاليكه تكريم پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)و ابراز مودت به وى، ريشه و اساس قرآنى دارد.

در احاديث اسلامى، البته جشن در روز ميلاد پيامبر، به طور خاص وارد نشده و هيچ مسلمانى نيز مدّعى ورود دستورى در خصوص اين روز معيّن نيست. منتها مسلمانان مى گويند: خداوند، ما را در طول سال به اظهار محبت و تكريم پيامبر دعوت كرده و ما، آن اصل را، در هر مورد مناسبى از جمله در روز ولادت آن حضرت، پياده مى كنيم.

در پايان، اشاره به اين نكته قرآنى نيز جالب است كه: حضرت مسيح (عليه السلام)براى حواريون خود مائده آسمانى طلبيد و آنان گفتند ما روز ورود اين مائده آسمانى را كه شكم ها را سير مى كند جشن مى گيريم:

(رَبَّنا أَنْزِل عَلَيْنا مائدةً مِنَ السَّماء تَكُونُ لَنا عِيداً لأَوّلنا وَآخرنا وَآية منك وَارْزُقْنا وَأَنْتَ خَير الرّازقين) .(1)
«پروردگارا، از آسمان خوانى بر ما فرو فرست تا عيدى براى اول و آخر ما و نشانه اى از جانب تو باشد. و به ما روزى ده كه تو بهترين روزى دهندگانى».

براستى،اگر روز نزول مائده (كه نعمتى محدود و زودگذر است) استحقاق جشن ساليانه را داشته باشد، چرا و چگونه ولادت پيامبر يا روز مبعث او (كه نعمت عظما و جاودان الهى در حقّ بشريت است) استحقاق چنين جشن و سرورى را نداشته باشد؟!