هنگامي كه شعار وحدت عالم انساني را در آثار بهائيت مشاهده مي كنيم اين پرسش به ذهن خطور مي كند كه آيا واقعا سران اين فرقه در عمل نيز به اين شعار پايبند بوده اند يا خير؟ به همين منظور توجه خوانندگان گرامي را به چند نكته معطوف مي كنم:
فرقه مزبور در احكام و احوال شخصيه به هنگام تقسيم ارث سهمي براي معلم در نظر مي گيرند منتها در صورتي كه معلم غير بهائي باشد سهمي به او تعلق نمي گيرد و اصولا غير بهائي از بهائي ارث نمي برد. به اصل اين حكم توجه فرماييد:
«معلم غير بهائي از بهائي ارث نمي برد، اگر بيش از يك معلم وجود داشته باشد سهم معلم به طور مساوي بين آنها تقسيم مي شود» [1] .
در اين رابطه سران بهائيت به حكم حسينعلي نوري (موسس فرقه) استناد مي كنند كه مي گويد: «غير بهائي لا يورث البهائي.» يعني: «غير بهائي از بهائي ارث نمي برد» [2] .
حال خود قضاوت كنيد وحدت عالم انساني و برابري انسانها از هر نژاد و رنگي معنايش تفكيك قائل شدن بين اديان است؟ (البته اگر بهائيت را دين حساب كرده باشيم!)
از اين دست نقايض در متون بهائيت بسيار به چشم مي خورد كه در اينجا به لحاظ رعايت اصل اختصار به يك مورد اشاره گرديد.
پاورقي ها: ----------------------------------------------------------------------
[1] قوانين و احوال شخصيه. موسسه ملي مطبوعات امري. 134 بديع.
[2] نوري. حسينعلي. كتاب اقدس.