6. خداي وهّابيّت نمي تواند همه جا باشد:
از هيئت عالي افتاي سعودي پرسيده شده: از نظر شرعي حكم كسي كه معتقد است كه خداوند همه جا وجود دارد چيست؟ و چگونه مي شود به او پاسخ داد؟ هيئت عالي پاسخ داده:
عقيده اهل سنّت اين است كه خداوند بالاي عرش قرار گرفته و در درون جهان نيست؛ بلكه خارج از اين عالم مي باشد.
و دليل بر علوّ خداوند و بالا بودن او از مخلوقات، همان نزول قرآن از طرف اوست و مسلّم است كه نزول همواره از بالا به پايين صورت مي گيرد، همان گونه كه در قرآن نيز آمده است: «وَأَنزَلْنَآ إِلَيْكَ الْكِتَـبَ بِالْحَقِّ ...»(1)؛ ما قرآن را به سوي تو به حقّ نازل نموديم. تا آن جا كه مي نويسند:
رسول گرامي [ صلي الله عليه و آله ] از كنيزي كه مي خواست او را آزاد نمايد، پرسيد: خداوند كجاست؟ پاسخ داد: در آسمان هاست. حضرت پرسيد: من چه كسي هستم؟ پاسخ داد: پيامبر خدا.
آن گاه حضرت به صاحب آن كنيز فرمود: او شخص باايماني است و مي تواني وي را در راه خدا آزاد نمايي.
و هم چنين رسول اكرم [ صلي الله عليه و آله ] فرمود: من امين كسي هستم كه در آسمان هاست و اخبار آسمان هر صبح و شب به اطّلاع من مي رسد.
آن گاه هيئت عالي افتاي سعودي مي نويسد:
من اعتقد أنّ اللّه في كلّ مكان فهو من الحلوليّة، ويردّ عليه بماتقدّم من الأدلّة علي أنّ اللّه في جهة العلوّ، وأنّه مستو علي عرشه، بائن من خلقه، فإن انقاد لما دلّ عليه الكتاب والسنّة والإجماع، وإلاّ فهو كافر مرتدّ عن الإسلام؛ هر كس معتقد باشد كه خداوند همه جا هست، قائل به حلول و دخول خداوند در درون عالم شده، بايد به چنين فردي با دليل ثابت كرد كه خداوند بر بالاي عرش قرار دارد و خارج از جهان مي باشد و اگر نپذيرفت، او كافر و مرتدّ و خارج از اسلام است(2).
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(1) مائده (5) آيه 48.
(2) طبقات الحنابله، ج 3، ص 81، ح 82 و أبو يعلي، إبطال التأويلات، ج 1، ص 141.