شهيد مطهري در ادامه سخنان خود مي نويسد:
اخذ مشتركات اسلامي و طرد مختصّات هر فرقه اي نوعي خرق اجماع مركّب است، محصول آن چيزي است كه قطعا غير از اسلام واقعي است؛ زيرا بالاخره مختصّات يكي از فرق، جزء متن اسلام است و اسلامِ مجرّد از همه اين مشخصّات و مميّزات و مختصّات، وجود ندارد.
گذشته از همه اين ها طرّاحان فكر عالي اتّحاد اسلامي كه در عصر ما مرحوم آية اللّه العظمي بروجردي قدس سره در شيعه و علاّمه شيخ عبد المجيد سليم و علاّمه شيخ محمود شلتوت در اهل تسنّن در رأس آن قرار داشتند چنان طرح را در نظر نداشتند.
آن چه كه آن بزرگان در نظر داشتند اين بود كه فرقه هاي اسلامي در عين اختلافاتي كه دركلام، فقه و غيره باهم دارند به واسطه مشتركات بيشتري كه در ميان آن ها هست مي توانند در مقابل دشمنان خطرناك اسلام دست برادري بدهند و جبهه واحدي تشكيل دهند. اين بزرگان هرگز در فكر طرح وحدت مذهبي تحت عنوان وحدت اسلامي كه هيچ گاه عملي نيست، نبودند(1).
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(1) همان، ص 18.