9- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ عَمَّنْ ذَكـَرَهُ قـَالَ قـَالَ لُقـْمـَانُ ع لِابـْنـِهِ يـَا بـُنـَيَّ لَا تـَقْتَرِبْ فَتَكُونَ أَبْعَدَ لَكَ وَ لَا تَبْعُدْ فـَتُهَانَ كُلُّ دَابَّةٍ تُحِبُّ مِثْلَهَا وَ إِنَّ ابْنَ آدَمَ يُحِبُّ مِثْلَهُ وَ لَا تَنْشُرْ بَزَّكَ إِلَّا عِنْدَ بَاغِيهِ كـَمـَا لَيـْسَ بـَيـْنَ الذِّئْبِ وَ الْكـَبـْشِ خـُلَّةٌ كـَذَلِكَ لَيـْسَ بـَيـْنَ الْبَارِّ وَ الْفَاجِرِ خُلَّةٌ مَنْ يـَقـْتـَرِبْ مـِنَ الزِّفـْتِ يَعْلَقْ بِهِ بَعْضُهُ كَذَلِكَ مَنْ يُشَارِكِ الْفَاجِرَ يَتَعَلَّمْ مِنْ طُرُقِهِ مَنْ يُحِبَّ الْمِرَاءَ يُشْتَمْ وَ مَنْ يَدْخُلْ مَدَاخِلَ السُّوءِ يُتَّهَمْ وَ مَنْ يُقَارِنْ قَرِينَ السَّوْءِ لَا يَسْلَمْ وَ مَنْ لَا يَمْلِكْ لِسَانَهُ يَنْدَمْ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 456 رواية : 9

ترجمه :
9ـ از لقـمـان حـديـث شد كه به پسرش گفت : اى پسر جانم زياد با مردم نزديك مشو كه مـوجـب دوريـت از دلهـاى آنـهـا شـوى (يـعـنـى چـون زيـاد رفـت و آمـد بـا مـردم كـردى مـوجـب مـلال و خـسـتـگـى آنـهـا شود و در نتيجه مورد بى مهرى آنان واقع شوى ) و يكسره از آنان دورى مكن كه (اعتنايت نكنند و) خوار و بى مقدار شوى ، هر جاندارى همانند خود را دوست دارد و آدميزاد هم بمانند خود دوستى ورزد، كالاى خود را جز در نزد خريدار و جويايش پهن مكن ، و چـنـانـچـه مـيـان گـرگ و گـوسـفند دوستى نباشد هم چنين ميان نيكوكار و بدكار دوستى نـبـاشـد، و هر كه بقير نزديك شود پاره اى از آن باو بچسبد هم چنين هركس با تبهكار در زنـدگـى شـريـك شـود از روشـهـاى او بـيـامـوزد، و هـر كـه جـدال و سـتـيـزه جـوئى را دوسـت دارد دشـنام خورد، و هر كه بجاهاى بد رود متهم گردد، و كسى كه با رفيق بد همنشين شود در امان نباشد، و هر كه زبان خود را نگه ندارد پشيمان گردد.