8- عـَنـْهُ عـَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبَانٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَقَدْ غـَفـَرَ اللَّهُ عـَزَّ وَ جـَلَّ لِرَجـُلٍ مِنْ أَهْلِ الْبَادِيَةِ بِكَلِمَتَيْنِ دَعَا بِهِمَا قَالَ اللَّهُمَّ إِنْ تُعَذِّبْنِي فَأَهْلٌ لِذَلِكَ أَنَا وَ إِنْ تَغْفِرْ لِي فَأَهْلٌ لِذَلِكَ أَنْتَ فَغَفَرَ اللَّهُ لَهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 371 رواية : 8

ترجمه :
8ـ حضرت باقر (ع ) فرمود: به حقيقت و راستى كه خدا مردى بيابانى را با دو كلمه كه بـا آنـهـا بـدرگـاه خـداونـد دعا كرد آمرزيد (و آن دو كلمه اين بود كه ) گفت : (((اللهم ان تـعـذبـنـى فـاءهل لذلك انا، و ان تغفر لى فاءهل لذلك انت ))) (يعنى بار خدايا اگر مرا عذاب فرمائى پس من سزاوار آنم ، و اگر بيامرزى پس تو شايسته آنى ) پس خداوند او را آمرزيد.