پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک محقق در زمینه‌ی باورهای بهائیت، در گفت و گو با یک مبلّغ بهائی، تناقضی از تطابق علم و عقل در این فرقه را به مناظره نشستند.
محقق: شما چطور مدعی می‌شوید که تطبیق دین با علم یکی از تعالیم ابداعی بهائیت است در حالی که پیامبرخوانده‌ی شما در یک حکم خلاف علم، مدعی شده فلز مِس در معدن به طلا تبدیل می‌شود؟! کدام یک از اندیشمندان علم شیمی و فیزیک، این ادعا را تصدیق می‌کند؟!
مبلّغ بهائی: این گفتار حضرت بهاءالله بر خلاف تطبیق دین با علم و عقل نیست؛ چرا که ممکن است تحت یک شرایط و مراحلی که فعلاً ما به آن نرسیدیم، مِس قابلیت تبدیل به طلا را داشته باشد!
محقق: پیامبرخوانده‌ی بهائی تنها شرط تبدیل مِس به طلا را مرطوب بودن معدن مس دانسته است: «اگر ماده نحاسی (: فلز مِس) در معدن خود، از یبوست (: خشکی) بر کنار بماند، پس از هفتاد سال ذهب (: طلا) می‌شود».[1] این در حالیست که معادن مس متعددی در زمین‌های مرطوب کشف شده و به طلا هم تبدیل نشدند!
مبلّغ بهائی: خُب این باور بهاءالله نیست، بلکه ایشان اعتقاد دیگران در این زمینه را نقل کردند و به عنوان یک مثال برای اثبات بحث‌شان متذکر شدند!
محقق: هیچ دلیلی بر این ادعا که ایشان عقیده‌ی دیگران را نقل کردند وجود ندارد.[2] حتی بالفرض هم که وجود داشته باشد، چطور جناب بهاء می‌خواست با مقدمه‌ی غلط، نتیجه‌ای صحیح بگیرد؟!
مبلّغ بهائی: خُب ممکن است ایشان منظورشان از تبدیل فلز مِس به طلا، چیز دیگری بوده باشد!
محقق: اولاً جناب بهاء تأویل حرف‌هایشان را از معنای ظاهر منع کردند.[3] ثانیاً: شوقی افندی تأکید کرده است که منظور جناب بهاء از تبدیل مِس به طلا، همان تبدیل ظاهری هست.[4]

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار بهائی به زبان فارسی و عربی، 1988 م، ص 104.
[2]. ر.ک: عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 7، ص 44.
[3]. ر.ک: عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 341.
[4]. ر.ک: هلن هورنبی، انوار هدایت، نسخه‌ی الکترونیکی، مطلب 1580، صص 598-599.