یکی از جنایات تکفیری‌ها، نبش قبر است، که فقهای فریقین آن را حرام می‌دانند؛ غزالی: «نبش قبور جایز نیست، مگر زمانی‌که جسد پوسیده شده یا میت در زمین غصبی دفن شده باشد.»(الوسیط فی المذهب: ج2، ص390)
اما ریشه این اتفاقات کجاست؟ ابن سعد: «هنگامی‌‌که معاويه قصد جاری کردن نهری در سرزمین اُحد کرد، به او نوشتند: اين کار ممکن نيست، مگر اين‌که از روی قبور شهدا جاری کنيم. معاويه در جواب نوشت: قبور را نبش کنيد و بشکافيد. راوی گويد: ديدم مردم از سر و کول همديگر بالا می‌رفتند تا برای نبش قبر سبقت بگيرند؛ هنگام نبش قبر، کلنگی به پای حضرت حمزه اصابت کرد و خون از آن جاری شد.»(الطبقات الکبری: ج 3، ص11)
این اعمال در زمان بنی‌عباس نیز ادامه داشت. ابن‌أثير: «عبدالله بن علی دستور داد قبرهای بنی‌اميه را بشکافند، قبر معاويه را شکافتند و نيافتند در آن مگر نخی همانند گرد و خاک، و قبر يزيد را شکافتند و در آن نيافتند مگر چوب سوخته‌ای همانند خاکستر.»(الكامل فی التاريخ: ج5، ص78)
پس نباید از حوادث این روزها تعجب کرد، که این اعمال وهابیان تکفیری، از اجدادشان به آن‌ها رسیده است.

پی‌نوشت:

الوسیط فی المذهب، غزالی، دارالنشر، قاهره: ج2، ص390؛ «وَلا يَحِل نَبشَ القُبور إلا إذا انمَحَقَ أثَر المَيت بِطوُلِ الزمان أو دَفن مِن غَيرِ غُسل.»
الطبقات الکبری، ابن‌سعد، دارصادر، بیروت: ج 3، ص11؛ «جَابِر بن عَبداللَّه، قَال: لَمَّا أَرادَ مُعَاوِيَة أَن يُجرِيَ عَينَهُ الَّتِي بِأحُد كَتَبُوا إِلَيْهِ: إِنَّا لا نَستَطِيعُ أن نُجرِيهَا إِلا عَلَى قُبُورِ الشُّهَداء قَالَ: فَكَتبَ انبُشُوهُم، قَالَ: فَرَأيتهُم يُحمَلونَ عَلَى أَعنَاقِ الرِّجالِ كَأنهُم قَومٌ نِيامٌ، وَأصَابتِ المِسْحَاةُ طَرَفَ رِجلِ حَمزَةَ بنِ عَبدِ المُطَّلِبِ فَانبَعثَت دَمًا.»
الكامل فی التاريخ، ابن‌اثیر، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج5 ، ص78؛ «أمَرَ عبدُالله بنِ علي بِنَبشِ قبُور بَني‌أمَية، فَنَبَشَ قَبرَ مُعاويَة بن أبي‌سُفيان فَلَم يَجدوُا فيهِ إلّا خيطاً مِثل الهَباء وَ نَبشَ قَبرَ يَزيدِ بنِ مُعاويَة بنِ أبي‌سُفيان فَوَجدوُا فيهِ حِطاماً كأنَه الرِماد.»