پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سلفیان جهادی و در رأس آن القاعده تنها راه اقامه توحید و خلافت اسلامی را جهاد در راه خداوند می‌دانند، و اصولاً به همین جهت، به جریان‌های سلفی - جهادی، نام‌گذاری شده‌اند. لبه شمشیر جهاد در تفکر سلفیان جهادی، علیه دشمن نزدیک (حاکمان کشورهای اسلامی) و دور (آمریکا) است.[1] هر چند حملات این جریان‌ها بیشتر به سمت کشورهای اسلامی می‌باشد.
عبدالسلام فرج رهبری گروه جهاد اسلامی مصر را برعهده دارد. وی در کتاب «الفریضه الغائبه» می‌نویسد:
اولا: مبارزه با دشمن نزدیک، نسبت به مبارزه با دشمن بعید، اولویت دارد.
ثانیاً: مبارزه با دشمن بعید، باعث خونریزی خواهد شد و معلوم نیست که در صورت پیروزی بر دشمن بعید، چنین عملی به صلاح دولت اسلامی باشد! زیرا حاکمان کافر کشورهای اسلامی از این فرصت استفاده می‌کنند، تا اغراض غیر اسلامی خود را عملی کنند.
ثالثاً: حاکمان، سبب اصلی وجود استعمار در کشورهای اسلامی هستند، لذا مبارزه با استعمار فایده ندارد و چیزی جز تضییع وقت نخواهد بود، لذا می‌بایست در ابتدا بر کشورهای اسلام متمرکز شویم.[2]
ایمن الظواهری رهبر فعلی القاعده نیز جهاد بر علیه حاکمان کشورهای اسلامی را مقدم بر جهاد علیه آمریکا می‌داند. وی برای تکفیر حکومت‌های کشورهای اسلامی چند دلیل اقامه می‌کند:
1. در کشورهای اسلامی، طبق شریعت الهی حکم نمی‌شود و احکام الهی با سایر قوانین بشری تلفیق می‌شود.
2. قوانین بشری بر قوانین الهی مقدم شمرده می‌شود و این به معنای تمسخر شریعت الهی است.
3. دموکراسی دلیل دیگری است بر کفر حکومت‌های بلاد اسلامی، زیرا دموکراسی به معنای نشاندن حکومت مردم در جایگاه خداوند است.[3]
چنان‌چه دیدگاه‌های عبدالسلام فرج و ایمن الظواهری مشاهده شد، سلفی‌های جهادی بیشترین هجمه را بر علیه کشورهای اسلامی به‌کار گرفته‌اند. در حال حاضر گروه‌های سلفی بر علیه منافع کشورهای اسلامی عراق و سوریه اقدام کرده‌اند و با ویران کردن زیر ساخت‌های این کشورها، به خیال خودشان در حال انجام فریضه جهاد هستند. این در حالی است که قرآن و روایات این دیدگاه را کاملاً رد می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. دشمن نزدیک یا دشمن دور.
[2]. «أولاً: أن قتال العدو القريب أولى من قتال العدو البعيد. ثانياً: أن دماء للمسلمين ستنزف حتى وإن تحقق النصر ...» محمد عبد السلام فرج، الفریضه الغائبه، بی تا، بی جا، ص14-15
[3]. گروهی از نویسندگان، السلفیه النشاء المترکزات الهویه، معهد المعارف الحکمیه، بیروت، بی‌تا، ص111-113.

نویسنده: مجتبی محیطی