پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مهدویت مصدر جَعلی به معنای «مهدی بودن» است. و در اصطلاح به معنای اعتقاد داشتن به ظهور منجی را گویند که اسلام وعده قطعی و حتمی به ظهورش داده است و استقرار عدالت در سراسر جهان به دست ایشان مقرر می‌شود. اهل سنت در این مقوله  با شیعه مشترک هستند و این از بدیهیاتی است که هر کس با تفکر مسلمانان آشناست، می‌داند که بزرگان اهل سنت در این نکته، کتاب‌ها نوشته‌اند. تفاوت شیعه و اهل سنت در این است، که اهل سنت منکر زنده‌ بودن وی هستند. لذا اگر در برخی از کتاب‌ها با این عقیده مخالفت شده، از باب مخالفت با تفکر شیعه بوده است، نه اصل مهدویت، مانند تفسیرالمنار که رشید رضا درآن به نقد مهدویت پرداخته است. آن‌چه باید مورد توجه قرار گیرد، این است که وهابیت نیز این عقیده را پذیرفته‌است. ابن تیمیه به‌عنوان مهم‌ترین عالم جریان‌های سلفی و وهابی این را پذیرفته است.
ابن تیمیه در این‌باره می‌نویسد: «أَنَّ الْأَحَادِيثَ الَّتِي يُحْتَجُّ بِهَا عَلَى خُرُوجِ الْمَهْدِيِّ أَحَادِيثُ صَحِيحَةٌ، رَوَاهَا أَبُو دَاوُدَ، وَ التِّرْمِذِيُّ، وَ أَحْمَدُ، وَ غَيْرُهُمْ، مِنْ حَدِيثِ ابْنِ مَسْعُودٍ وَ غَيْرِهِ.[1] همانا احادیثی که خروج مهدی به آن‌ها مستند می‌شود، احادیث صحیحی هستند، که ابوداود و ترمزی و احمد و دیگران نیز این احادیث را از طریق ابن مسعود و دیگران نقل کرده‌اند.»
در فتاوای بن باز و ابن‌عثیمین و آلبانی به این مسئله اعتراف شده و آن را تائید می‌کنند. اهل تحقیق می‌دانند که بن باز و ابن عثیمین وآلبانی هر سه از مهم‌ترین علمای معاصر وهابیت هستند و در حقیقت تشکیل‌ دهنده تفکرات وهابی معاصر می‌باشند.
بن بازمی‌گوید: «أمرُ المَهدي مَعلومٌ، و الأَحاديثُ فيه مُستفيضَةٌ، بَل مُتواترةٌ... تَدُل عَلى أنّ هَذا الشخص الموعود به أمره ثابت و خروجه حق.[2] موضوع مهدویت کاملاً مشخص است و احادیث مهدویت مستفیض، بلکه متواتر هستند ... . این روایات دلالت می‌کنند که این شخصی که وعده آمدنش داده شده، قطعی و آمدنش حق است.»
«رابطة العالم الاسلامي» عربستان نیز، در این زمینه اعلام کرده است: «فإنّ الاعتقادَ بِظهورِ المهدي يُعتَبر واجِباً على كُلّ مُسلمٍ و هو جُزءٌ مِن عَقائد أهل السنة و الجماعة و لا يُنكِر ذلك إلاّ كلُّ جاهلٍ أو مُبتدَعٍ.[3] همانا اعتقاد به ظهور مهدی، بر هر مسلمانی واجب است، و این مسئله جزئی از اعتقادات اهل سنت است. و هیچ کس جز جاهل و بدعت‌گذار، این مسئله را منکر نمی‌شود.»
«ناصرالدین البانی» نیز در کتاب «سلسلة الأحادیث الصحیحة» آورده است: «فهؤلاء خمسة من كبار أئمة الحديث قد صححوا أحاديث خروج المهدي، ومعهم أضعافهم من المتقدمين والمتأخرين.[4] این پنج نفری را که ابن تیمیه اسم برده است، از بزرگان ائمه حدیث هستند، که احادیث خروج مهدی را تصحیح کرده‌اند. به همراه ایشان چند برابر از علمای گذشته ایشان و علمای بعد ایشان، احادیث خروج مهدی را تصحیح کرده‌اند.»

پی‌نوشت‌:

[1]. منهاج السنة، ج4، ص211، ریاض، عربستان، دارالفضیلة، 1424ه.
[2]. مجلة الجامعة الإسلامية بالمدينة المنورة، العدد 3، السنة الأولى 1388.
[3]. مجلة التمدن الإسلامي الدمشقية ، شمارۀ 27 و 28، سال 22، ص 642.
[4]. سلسلة الأحادیث الصحیحة، ج4، ص41، الریاض، مکتبةالمعارف، 1422.