پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اینکه در شرایط کنونی جهان که غرب برای نابودی مسلمانان کمر همت بسته بر کسی پوشیده نیست. آنان هر روز با حربه‌ای نو و تبلیغات سوء خود از یک سو با ایجاد موج اسلام هراسی در پی جلوگیری از گسترش روز افزون اسلام در غرب هستند و از دیگر سو با ایجاد تفرقه‌ی مذهبی، سعی در نابودی اسلام از درون دارند. بداهت این قضیه به قدری است که امروزه کسی نمی‌تواند منکر این تاکتیک‌های خبیثانه‌ی غرب باشد.
لذا در این شرایط بهترین حربه‌ی مقابله با ابرقدرت‌های غرب، استفاده از عنصر وحدت بین همه‌ی مسلمانان است. ایران اسلامی به عنوان تنها حکومت شیعه در جهان، از ابتدای تاسیس تا کنون هماره پیشوای این تقریب و وحدت بوده است و بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره)، منادی این وحدت در عالم گردید و آن را به عنوان ابزار و وسیله نفی سلطه غیر مسلمانان بر امت اسلامی، و رمز پیروزی و بقاء ایشان دانست.[۱]
این در حالی است که سران وهابیت[۲] از زمان محمد بن عبدالوهاب بر طبل جدایی و تفرقه بین صفوف مسلمین کوبیده‌اند. آن‌ها با برچسب تکفیر که به راحتی به سایر مسلمانان نسبت می‌دهند، از پیشگامان تفرقه و جدایی افکنی بین فرق و مذاهب اسلامی هستند. و البته نوک پیکان ایشان در درجه‌ی اول به سوی ایران اسلامی و تشیع است. برخی در قالب فتاوای هیئت عالی افتاء سعودی (که متشکل تن از بزرگ‌ترین مفتیان عربستان است) حکم به کفر قاطبه‌ی شیعیان می‌دهند.[۳] برخی هم انگشت خود را به سمت علمای شیعه گرفته و می‌گویند علمای شیعه در عربستان حق ورود در هیئت کبار علماء را ندارند، چون حتی اگر در کفر عوام شیعه تردیدی داشته باشیم، در کفر علمای شیعه هیچ شک و تردیدی نداریم.[۴]
حال با در نظر گرفتن این مساله و اهمیت آن، باید پرسید که کدام یک از شیعه و وهابیت در مسیر منافع مسلمین گام بر می‌دارد و کدام آب به آسیاب دشمن می‌ریزد؟ قضاوت اینکه در شرایط کنونی کدام نظر تامین کننده‌ی امنیت جهان اسلام و کدام عامل نا‌امنی و آشوب در جهان اسلام خواهد بود، با خواننده‌ی محترم.

پی‌نوشت‌:

[۱]. امام خمینی، صحیفه انقلاب، وصیت نامه سیاسی – الهی برهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران، ص۸، چاپ چهارم، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸، تهران.
[۲]. تفرقه افکنی علمای وهابیت
[۳]. الدویش، احمد بن عبدالرزاق، فتاوی اللجنه الدائمه للبوحث العلمیه و الافتاء، ج۳، ص ۳۷۳، فتوای شماره ۳۰۰۸، الرئاسه العامه للبوحث العلمیه و الافتاء، ریاض.
[۴]. فتوای کفر علمای شیعه.