متن مقاله
پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ آرامش در پرتو نیایش، قاعده‌ای است انکارناپذیر؛ در واقع دستورات اسلام، آرامش روح و جسم و جان انسان را که نتیجه‌اش سعادت است  هدف قرارداده. به رنگ خدا شدن لازمه‌اش اطاعت از دستورات اسلام است، حتی مستحباتی چون دعا و نیایش، به‌خصوص در زمان‌های خاص، مانند ماه رجب که يكى از مراقبت‌هاى مهم در اين ماه به ياد داشتن حديث «ملك داعى» مى‌باشد.
پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) فرمود: «خداى متعال در آسمان هفتم فرشته‌اى را قرار داده است كه «داعى» (جارچی) گفته مى‌شود. هنگامى‎كه ماه رجب آمد، اين فرشته در هر شب اين ماه تا صبح مى‌گويد: خوشا به‌حال تسبيح كنندگان، خوشا به‌حال فرمان‌برداران. خداى متعال مى‌فرمايد: هم‌نشين كسى هستم كه با من هم‌نشينى كند، فرمان‌بردار كسى هستم كه فرمان‌بردارم باشد و بخشنده، خواهان بخشايش هستم. ماه ماه من، بنده بنده من و رحمت رحمت من است. هر كسى در اين ماه من را بخواند، او را اجابت مى‌كنم و هر كس از من بخواهد به او مى‌دهم و هر كس از من هدايت بخواهد او را هدايت مى‌كنم. اين ماه را رشته‌اى بين خود و بندگانم قرار دادم، كه هر كس آن را بگيرد، به من مى‏‌رسد.»[1]

افسوس از كوتاهى ما در طاعت خدا؛ كجايند شكرگزاران، كجايند تلاش‌گران. آيا عاقلان توان فهم حق اين نداى آسمانى را دارند؟
کجایند عارفانى كه می‌دانند كسى توان شكر اين نعمت را ندارد. درود و سلام بر تو اى منادى خداى بردبار و كريم، رفيق دلسوز، صاحب عفو بزرگ، تبديل كننده بدی‌هاى انسان به خوبی‌ها، اى فرستاده بزرگ خدا که مردگان به‌ظاهر زنده را صدا مى‏‌‌كنى، كسانى‌كه قلب‌هايشان مرده و عقل‌هايشان جدا و روح‌هايشان فاسده شده، مگر اين‌كه با نداى تو قلب‌ها زنده شده، عقل‌ها بازگشته و روح‌ها بيدار شود و درباره ارزش و بهاى گران اين نداى آسمانى و بزرگى پروردگار، به پستى نفس و سختى آزمايش و بدى حال خود بينديشند، اكنون با واسطه قرار دادن اين نداى آسمانى و لطف بزرگ از خدا مى‌خواهيم ما را موفق به اجابت اين دعوت و كرامت بزرگ بدارد.

پی‌نوشت:

[1]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى،‏ بحار الأنوار( ط- بيروت)، محقق / مصحح: جمعى از محققان‏، دار إحياء التراث العربي‏،بیروت،1403ق، ج95،ص377،ح14« عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِي السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً يُقَالُ‏ لَهُ‏ الدَّاعِي‏ فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ يُنَادِي ذَلِكَ الْمَلَكُ كُلَّ لَيْلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ طُوبَى لِلطَّائِعِينَ وَ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِيسُ مَنْ جَالَسَنِي وَ مُطِيعُ مَنْ أَطَاعَنِي وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِي الشَّهْرُ شَهْرِي وَ الْعَبْدُ عَبْدِي وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِي فَمَنْ دَعَانِي فِي هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ وَ مَنِ اسْتَهْدَانِي هَدَيْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَيَّ.»
ابن طاووس، على بن موسى‏، إقبال الأعمال( ط- القديمة)، دار الكتب الإسلاميه‏،تهران،1409ق،ج2،ص628«عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِي السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً يُقَالُ‏ لَهُ‏ الدَّاعِي‏ فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ يُنَادِي ذَلِكَ الْمَلَكُ كُلَّ لَيْلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ طُوبَى لِلطَّائِعِينَ»