پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از سفارش‌های اسلام که از طرف ائمه‌ی معصومین (علیهم‌السلام) به دست ما رسیده، مخالفت با تفکرات و عقاید انحرافی گروه‌ها، فرقه‌ها و ادیان مختلف است که با تعالیم ناب اسلام فاصله داشته و انسان را از مسیر مستقیم الهی، منحرف می‌کنند. یکی از این گروه‌های انحرافی که روایت‌های مختلفی از معصومین در مذمت آنان وارد شده، فرقه‌ی صوفیه است که سفارش شده نه تنها از آنان دوری کرده، بلکه هنگام برده شدن نام آنها، با قلب و زبان خود، آنان را انکار کنیم.
امام رضا (علیه‌السلام) در این‌باره فرمودند: «مَن ذُکِرَ عِندَهُ الصُوفِیَة وَ لَم ینکرهم بِلِسانِه و قلبه فلیس منّا و مَن انکرهم فکأنّما جاهد الکفار بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله. [مستدرک الوسائل، جلد ۱۲، صفحه ۳۲۳، حدیث ۱۴۲۰۴] هر کس نزد او از صوفیه سخن به میان آید و به زبان و دل انکار ایشان نکند، از ما نیست و هر کس صوفیه را انکار نماید، گویا اینکه در راه خدا و در حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله با کفار جهاد کرده است.»
در این روایت، امام رضا (علیه‌السلام) در ضمن اینکه همه پیروان و شیعیان خود را به رد و انکار صوفیان دعوت کردند همچنین یکی از آثار انکار این فرقه‌ی منحرف را نام بردند که اگر کسی صوفیه را رد و انکار کند همانند شخصی خواهد بود که در راه خدا و در کنار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با کفار جهاد کرده است.

پی‌نوشت:
نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل، بیروت(لبنان)، نشر مؤسسه آل البیت (علیهم‌السلام)، 1408 ه.ق.