پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امام علی (علیه السلام) درباره تعدی به برخی از امت اسلامی می‌فرماید: «به من خبر رسيده كه يكى از سربازان اينها (سپاه معاویه) به يك زن مسلمان و زن كافرى كه در پناه اسلام است حمله كرده، گردنبند و دستبند و گوشواره و خلخال از گردن و دست و پاى آنها كنده و آن زن نمى‏‌توانسته از خود دفاع كند مگر آنكه گريه و زارى نموده و خويشان خود را به يارى طلبيده است. در حالى كه ستمديدگان در برابر آن متجاوزان جز زارى و رحمت خواستن سلاحى نداشته‏‌اند و بعد غارتگران بدون آنكه كوچكترين آسيبى ببينند از معركه بازگشته‏‌اند. اگر از اين پس مسلمانى از غم چنين حادثه‏‌اى بميرد جاى ملامت نيست، بلكه به نظر من سزاوار است.»[ترجمه ‏روان ‏نهج‏‌البلاغه (ارفع)، ص 119]
اما از دیدگاه صوفیه تمام مرام‌های موجود در جهان بر صراط حق هستند و تمام فرق و مذاهب و فلسفه‌ها در چشم صوفیه در حکم نردبانی برای عروج است و به محض عروج بدون کوچک‌ترین وابستگی آن را رد می‌کنند.»[تاریخ تصوف در اسلام، ص 429] پس ای صوفیانی که به دروغ خود را پیرو امیرالمومنین (علیه السلام) می‌دانید، در پی عروج خود باشید و به فکر میانمار و بحرین و یمن نباشید. چون همه مذاهب و فرق برای شما نردبان بالا رفتن به سوی شیطان است.

پی‌نوشت:
ارفع سیدکاظم، ترجمه ‏روان ‏نهج‏‌البلاغه (ارفع)، فیض کاشانی، تهران، چاپ دوم، 1379، ص 119
قاسم غنی، تاریخ تصوف در اسلام، زوار، 1389، ص 429