17- عـَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ دَاوُدَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِذَا زَنَى الرَّجُلُ فَارَقَهُ رُوحُ الْإِيمَانِ قَالَ فَقَالَ هُوَ مِثْلُ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جـَلَّ وَ لا تـَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ ثُمَّ قَالَ غَيْرُ هَذَا أَبْيَنُ مِنْهُ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ هُوَ الَّذِى فَارَقَهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 387 رواية :17

ترجمه روايت شريفه :
داود گـويـد: از امـام صـادق (ع ) دربـاره قـول رسـولخـدا (ص ): (((چون مرد زنا كند روح ايـمـان از او جـدا شـود))) پـرسـيـدم ، فـرمـود آن مـانـنـد قـول خـداى عزوجل است : (در آنچه انفاق ميكنيد قصد بد و پست آنرا نكنيد 268 سوره 2))) سـپـس ‍ فـرمـود: آيـه ديـگـر روشـن تـر از ايـنـسـت و آن قول خداى عزوجل است : (((و آنها رابروحى از خود تقويت فرمود))) اين روحست كه از او جدا شود.

شرح :
از ابـن عـبـاس روايـت شـده كـه چـون مردم خرماهاى پوسيده و بد را بعنوان صدقه و زكـاة مـيـدادنـد، در ايـن آيـه شريفه (سوره بقره ) از آن كار نهى شدند، يعنى خدايت عالى فرمود: هنگام انفاق قصد حرماى بدو پست نكنيد، بلكه تصميم بگيريد كه خرماى خوب را انفاق كنيد و طبق تصميم خود عمل كنيد و اما وجه تشبيه اين مطلب به زنا و رفتن روح ايمان گـويـا اينستكه انفاق در راه خدا عملى است مستحسن ونيكو و داراى ثواب و پاداشى از جانب خـدايـت عالى ، ولى در صورتيكه در ضمن خرماى بد و پوسيده صورت گيرد آن ثواب و پـاداش از مـيـان بـرود، چـنـانـكه روح ايمان هنگام زنا از مؤ من برود، مرحوم مجلسى در اين باره دو وجه ديگر هم نقل مى كند، ولى همه را خالى از تكليف نميداند.