حدیث شماره 12
12- عـَلِيُّ بـْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ رِبْعِيٍّ عَنِ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ يُسْلَبُ مِنْهُ رُوحُ الْإِيمَانِ مَا دَامَ عَلَى بَطْنِهَا فَإِذَا نَزَلَ عَادَ الْإِيمَانُ قَالَ قُلْتُ لَهُ أَ رَأَيْتَ إِنْ هَمَّ قَالَ لَا أَ رَأَيْتَ إِنْ هَمَّ أَنْ يَسْرِقَ أَ تُقْطَعُ يَدُهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 383 رواية :12
ترجمه روايت شريفه :
فضيل گويد: امام صادق (ع ) فرمود: تا زماني كه مرد روى شكم زن زانيه است ، روح ايمان از او سـلب مـيـشـود، عـرض كـردم بـفـرمـائيد اگر قصد زنا كند چطور؟ فرمود: نه (روح ايـمـانـش سـلب نـمـى شـود) بـگـو بدانم اگر قصد دزدى كند دستش بريده ميشود؟ (پس هـمچنانكه با قصد دزدى دست بريده نميشود، با قصد زنا هم روح ايمان سلب نميشود اين مفاسد و عقوبات بر انجام فعل مترتب است نه بر قصد آن ).