21- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سـِنـَانٍ عـَنْ مـَعـْرُوفِ بـْنِ خَرَّبُوذَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ صَلَّى أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِالنَّاسِ الصُّبـْحَ بـِالْعـِرَاقِ فـَلَمَّا انـْصَرَفَ وَعَظَهُمْ فَبَكَى وَ أَبْكَاهُمْ مِنْ خَوْفِ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَقـَدْ عـَهـِدْتُ أَقـْوَامـاً عـَلَى عـَهْدِ خَلِيلِى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِنَّهُمْ لَيُصْبِحُونَ وَ يُمْسُونَ شُعْثاً غُبْراً خُمُصاً بَيْنَ أَعْيُنِهِمْ كَرُكَبِ الْمِعْزَى يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِيَاماً يُرَاوِحُونَ بـَيـْنَ أَقـْدَامـِهـِمْ وَ جـِبَاهِهِمْ يُنَاجُونَ رَبَّهُمْ وَ يَسْأَلُونَهُ فَكَاكَ رِقَابِهِمْ مِنَ النَّارِ وَ اللَّهِ لَقَدْ رَأَيْتُهُمْ مَعَ هَذَا وَ هُمْ خَائِفُونَ مُشْفِقُونَ
اصول كافى ج : 3 ص : 332 رواية :21

ترجمه روايت شريفه :
امام باقر عليه السلام فرمود: اميرالمؤمنين عليه السلام نماز صبح را در عراق به جماعت گـذارد چـون رو بـرگـردانـيـد مردم را موعظه فرمود و از خوف خدا گريست و آنها را نيز گـريـانـيد سپس فرمود: هان به خدا در زمان دوست صميميم پيغمبر صلى الله عليه و آله مـردمـى را مـى شـناختم كه در بامداد و شام ژوليده و گردالود و گرسنه بودند پيشانى آنـهـا (در اثر سجده ) مانند زانوى بز بود براى پروردگار خود با سجود و قيام شب را مـى گـذرانـيـدنـد، گـاهـى روى پـا ايـسـتـاده و گـاهـى پـيشانى به زمين مى گذاشتند با پروردگار خود مناجات نموده و آزادى خويش را از آتش دوزخ طلب مى كردند، به خدا آنها را با اين حال ديدم كه ترسان و نگران بودند.