5- عـَنـْهُ عـَنْ أَحـْمـَدَ بـْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنِ احْتِمَالِ أَمْرِنَا التَّصْدِيقُ لَهُ وَ الْقَبُولُ فَقَطْ مِنِ احْتِمَالِ أَمْرِنَا سَتْرُهُ وَ صـِيَانَتُهُ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ فَأَقْرِئْهُمُ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اجْتَرَّ مَوَدَّةَ النَّاسِ إِلَى نَفْسِهِ حَدِّثُوهُمْ بِمَا يَعْرِفُونَ وَ اسْتُرُوا عَنْهُمْ مَا يُنْكِرُونَ ثُمَّ اللَّهِ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ عَلَيْنَا مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَيْنَا بِمَا نَكْرَهُ فَإِذَا عَرَفْتُمْ مِنْ عَبْدٍ إِذَاعَةً فَامْشُوا إِلَيْهِ وَ رُدُّوهُ عـَنـْهـَا فَإِنْ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلَّا فَتَحَمَّلُوا عَلَيْهِ بِمَنْ يُثَقِّلُ عَلَيْهِ وَ يَسْمَعُ مِنْهُ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ يَطْلُبُ الْحَاجَةَ فَيَلْطُفُ فِيهَا حَتَّى تُقْضَى لَهُ فَالْطُفُوا فِى حَاجَتِى كَمَا تـَلْطـُفـُونَ فـِى حـَوَائِجـِكـُمْ فَإِنْ هُوَ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلَّا فَادْفِنُوا كَلَامَهُ تَحْتَ أَقْدَامِكُمْ وَ لَا تـَقُولُوا إِنَّهُ يَقُولُ وَ يَقُولُ فَإِنَّ ذَلِكَ يُحْمَلُ عَلَيَّ وَ عَلَيْكُمْ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ كُنْتُمْ تَقُولُونَ مـَا أَقـُولُ لَأَقـْرَرْتُ أَنَّكـُمْ أَصـْحَابِى هَذَا أَبُو حَنِيفَةَ لَهُ أَصْحَابٌ وَ هَذَا الْحَسَنُ الْبَصْرِيُّ لَهُ أَصـْحـَابٌ وَ أَنـَا امـْرُؤٌ مـِنْ قـُرَيـْشٍ قـَدْ وَلَدَنِي رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلِمْتُ كِتَابَ اللَّهِ وَ فِيهِ تـِبـْيـَانُ كُلِّ شَيْءٍ بَدْءِ الْخَلْقِ وَ أَمْرِ السَّمَاءِ وَ أَمْرِ الْأَرْضِ وَ أَمْرِ الْأَوَّلِينَ وَ أَمْرِ الْآخِرِينَ وَ أَمْرِ مَا كَانَ وَ أَمْرِ مَا يَكُونُ كَأَنِّى أَنْظُرُ إِلَى ذَلِكَ نُصْبَ عَيْنِى
اصول كافى ج : 3 ص : 315 رواية :5

ترجمه روايت شريفه :
عـبـدالاعـلى گـويـد: شـنـيـدم امـام صـادق (ع ) مـيـفـرمـود: تـحـمـل امـر مـا تـنـهـا بـه تـصـديـق و پـذيـرفـتـن آن نـيـسـت ، از جـمـله تحمل امر ما پنهان دارى و نگهداشتن آن از نا اهلش باشد. بشيعيان ما سلام برسان و به آنها بگو: خدا رحمت كند بنده اى را كه دوستى مردم (مخالفين ما) را بسوى خود كشاند، آنچه را مـيـفـهمند به آنها بگوئيد و آنچه را نمى پذيرند از آنها بپوشيد. سپس فرمود: به خدا كسى كـه بـه جـنـگ مـا بـرخـاسـتـه زحـمـتـش بـراى مـا از كـسـي كـه چـيـزي را كـه نـمـيـخـواهـيـم از قـول مـا مـيـگـويـد از قـول مـا مـيـگـويـد بـيشتر نيست . چون دانستيد كسى (امر امامت و احاديث مخصوص ما را) فاش ميكند، نزدش رويد و او را از آن باز داريد، اگر بپذيرفت چه بهتر و گـرنـه كـسـى را كـه بـالاتـر از اوسـت و از او شـنـوائى دارد بـر او تحميل كنيد (تا منعش كند و بازش دارد) همانا مردى از شما مطلوبى كه دارد چاره اى جوئى و لطـيـفـه كـارى مـيكند تا حاجتش بر آورده شود، نسبت بحاجت من هم چاره جوئى كنيد چنانكه نـسبت به حوائج خود ميكنيد (يعنى با لطائف و حيل او را از فاش ‍ كردن اسرار ما باز داريد) اگـر از شـمـا پـذيـرفـت چـه بـهـتـر و گـرنـه سخنش را زير پاى خود دفن كنيد (نشنيده انـگـاريـد) و گـوئيـد او چـنـيـن و چـنـان مـيـگـويـد، زيـرا نقل شما بديگرن ، مردم را بر من و شما ميشوراند.
هـان بـه خـدا اگـر شـمـا آنچه را من ميگويم بگوئيد، اعتراف ميكنم كه شما اصحاب منيد، اين ابـو حـنـيـفـه اسـت كـه اصحابى دارد، و اين حسن بصرى است كه اصحابى دارد (با وجود نـادانـى و گـمـراهـى آنـهـا اصـحـابـشـان سخن آنها را ميشنوند و فرمان ميبرند) و من مردى قرشى و زاده رسول خدايم (ص ) و كتاب خدا را فهميده ام ، بيان همه چيز در كتاب خدا هست از ابـتـداء خلقت و امر آسان و زمين و امر پيشينيان و پسينيان و امر گذشته و آينده و گويا همگى در برابر چشم من است و به آن مينگرم .

شرح :
از ايـن جـمـله پـيـداسـت كـه هـر عـمـلى در قرآنست و امام به آن داناست و محتاج به مراجعه به مدارك و تاءمل در آنها نيست و دليلش اينست كه در متجاوز از دو قرن و نيم زندگى ائمه عليهم السلام تاريخ نشان نميدهد كه مطلبى از آنها پرسيده باشند و آنها جواب نداده يا گفته باشند نميدانم و محتاج به تاءملست .