7- عـَنـْهُ عـَنْ أَبـِيـهِ عـَنِ ابْنِ أَبِى عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قـَالَ إِنَّ اللَّهَ عـَزَّ وَ جـَلَّ إِذَا أَرَادَ بـِعـَبـْدٍ خـَيـْراً نـَكـَتَ فِى قَلْبِهِ نُكْتَةً بَيْضَاءَ وَ فَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ مَلَكاً يُسَدِّدُهُ وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِى قَلْبِهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ وَ سَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ شَيْطَاناً يُضِلُّهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 304 رواية :7

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع) فـرمـود: هـرگاه خدا خير بنده اى را خواهد، در دلش نقطه سفيدى اندازد و گـوشـهـاى دلشـرا بگشايد، و بر او فرشته اى گمارد كه استوارش دارد، و هرگاه بد بنده اى را خواهد، در دلش نقطه سياهى افكند و گوشهاى دلشرا ببندد و بر او شيطانى گمارد كه گمراهش كند.

جمله معترضه:
خدايا در اين صبح زود كه در ده [جا غرق] نشسته و اين اخبار را ترجمه ميكنم ، و نسيم لطيف و هواى مطبوع مسخر اراده و فرمان ترا استشمام ميكنم ، ميدانم تا اندازه اى بـايـن بـنـده عـاصـى لطـف و عـنـايت فرموده و مشمول رحمتم داشته اى كه بتفكر در اين احـاديث و اخباريكه از بهترين سخنان بشر عميق تر و روح افراتر است موفقم فرموده اى ، امـا نـمـيـدانـم مـشمول آنچه مينويسم : [هرگاه خدا خير بنده اى را خواهد...] ميباشم يا ـ نـعـوذ بـالله ـ در جـمله دوم داخلم ، خدايا تو ميدانى كه اكنون دلم شكسته و چشمم تر است الهـى كـفـى عـلمـك عـن المـقـال و كـفـى كـرمـك عـن السـؤال .