حدیث شماره 10
10- عـَنـْهُ عـَنِ ابـْنِ فـَضَّالٍ عـَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ حَمْزَةَ بْنِ حُمْرَانَ قَالَ شَكَا رَجُلٌ إِلَى أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ يـَطـْلُبُ فـَيـُصـِيـبُ وَ لَا يـَقـْنـَعُ وَ تُنَازِعُهُ نَفْسُهُ إِلَى مَا هُوَ أَكْثَرُ مِنْهُ وَ قَالَ عـَلِّمـْنـِى شـَيـْئاً أَنْتَفِعْ بِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنْ كَانَ مَا يَكْفِيكَ يُغْنِيكَ فَأَدْنَى مَا فِيهَا يُغْنِيكَ وَ إِنْ كَانَ مَا يَكْفِيكَ لَا يُغْنِيكَ فَكُلُّ مَا فِيهَا لَا يُغْنِيكَ
اصول كافى ج : 3 ص : 209 رواية :10
ترجمه روايت شريفه :
مـردى بـه امـام صـادق (ع ) شـكـايـت كـرد كـه طـلب روزى ميكند و بدست ميآورد ولى قانع نميشود و نفسش با او براى بيشتر نزاع ميكند. عرض كرد: به من چيزى بياموز كه از آن منتفع شـوم ، امـا فـرمـود: اگـر اندازه كفايت بى نيازت كند، هر چه در دنيا هست بى نيازت نكند (چنانكه تشبيه دنيا به كرم ابريشم و آب دريا در سابق بيان شد).