حدیث شماره 7
7- ـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَسَدِيِّ عَنْ سَالِمِ بْنِ مـُكـْرَمٍ عـَنْ أَبـِي عـَبـْدِ اللَّهِ ع قـَالَ اشـْتَدَّتْ حَالُ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ ص فَقَالَتْ لَهُ امـْرَأَتـُهُ لَوْ أَتـَيْتَ رَسُولَ اللَّهِ ص فَسَأَلْتَهُ فَجَاءَ إِلَى النَّبِيِّ ص فَلَمَّا رَآهُ النَّبِيُّ ص قـَالَ مـَنْ سـَأَلَنـَا أَعـْطَيْنَاهُ وَ مَنِ اسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اللَّهُ فَقَالَ الرَّجُلُ مَا يَعْنِي غَيْرِى فَرَجَعَ إِلَى امـْرَأَتـِهِ فـَأَعـْلَمـَهـَا فَقَالَتْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص بَشَرٌ فَأَعْلِمْهُ فَأَتَاهُ فَلَمَّا رَآهُ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ مَنْ سَأَلَنَا أَعْطَيْنَاهُ وَ مَنِ اسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اللَّهُ حَتَّى فَعَلَ الرَّجُلُ ذَلِكَ ثَلَاثاً ثـُمَّ ذَهـَبَ الرَّجـُلُ فـَاسـْتـَعـَارَ مـِعـْوَلًا ثُمَّ أَتَى الْجَبَلَ فَصَعِدَهُ فَقَطَعَ حَطَباً ثُمَّ جَاءَ بِهِ فـَبـَاعـَهُ بـِنـِصـْفِ مُدٍّ مِنْ دَقِيقٍ فَرَجَعَ بِهِ فَأَكَلَهُ ثُمَّ ذَهَبَ مِنَ الْغَدِ فَجَاءَ بِأَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ فـَبـَاعـَهُ فَلَمْ يَزَلْ يَعْمَلُ وَ يَجْمَعُ حَتَّى اشْتَرَى مِعْوَلًا ثُمَّ جَمَعَ حَتَّى اشْتَرَى بَكْرَيْنِ وَ غـُلَامـاً ثـُمَّ أَثـْرَى حـَتَّى أَيـْسـَرَ فَجَاءَ إِلَى النَّبِيِّ ص فَأَعْلَمَهُ كَيْفَ جَاءَ يَسْأَلُهُ وَ كَيْفَ سـَمـِعَ النَّبـِيَّ ص فـَقـَالَ النَّبـِيُّ ص قُلْتُ لَكَ مَنْ سَأَلَنَا أَعْطَيْنَاهُ وَ مَنِ اسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اللَّهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 208 رواية :7
ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: مـردى از اصـحـاب پـيـغـمـبـر (ص ) حـال زنـدگـيـش سـخـت شـد هـمـسـرش گـفت : كاش خدمت پيغمبر (ص ) ميرفتى و از او چيزى مـيـخـواسـتـى ، مـرد خـدمـت پـيـغـمبر (ص ) و چون حضرت او را ديد فرمود: هر كه از ما سؤ ال كـنـد بـه او عـطـا كـنيم و هر كه بى نيازى جويد خدايش بى نياز كند، مرد با خود گفت : مقصودش جز من نيست ، پس بسوى همسرش آمد و به او خبر داد.
زن گفت رسول خدا (ص ) هم بشر است (و از حال تو خبر ندارد) او را آگاه ساز، مرد خدمتش آمـد و چـون حـضـرت او را ديـد فـرمـود: هـر كـه از مـا سـؤ ال كـنـد به او عطا كنيم و هر كه بى نيازى جويد خدايش بى نياز كند، و تا سه بار آن مرد چنين كرد.
سـپـس بـرفـت و كـلنـگـى عاريه كرد و به جانب كوهستان شده بالاى كوه رفت و قدرى هيزم بـريد و بياورد و به نيم چارك آرد فروخت و آن را بخانه برد و بخورد، فردا هم رفت و هـيـزم بـيشترى آورد و فروخت و همواره كار ميكرد و اندوخته مينمود تا خودش كلنگى خريد، باز هم اندوخته كرد تا دو شتر و غلامى خريد و ثروتمندى و بى نياز گشت .
آنـگـاه خـدمـت پـيـغـمـبـر (ص ) آمـد و گـزارش داد كـه چـگـونـه بـراى سـؤ ال آمـد و چـه از پـيـغـمبر (ص ) شنيد: پيغمبر (ص ) فرمود، من كه بتو گفتم : هر كه از ما سؤ ال كند به او عطا كنيم و هر كه بى نيازى جويد خدايش بى نياز كند.