گروهى از طرفداران تنزیه صحابه چنان تند رفته اند که هر کس لب به نقّادى از آنان بگشاید، او را فاسق و گاه ملحد و زندیق مى نامند و یا خون او را مباح مى شمرند!!
از جمله در کتاب «الاصابة» از ابوزرعه رازى چنین مى خوانیم: «هر گاه کسى را دیدى که به یکى از اصحاب پیغمبر(صلى الله علیه وآله)خرده گیرى مى کند، بدان که او زندیق است و این به خاطر آن است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) حق است و قرآن حق است، و آنچه او آورده حق است و تمام این ها را صحابه براى ما آوردند و اینها (مخالفان) مى خواهند، شهود ما را از اعتبار بیندازند تا کتاب و سنّت از دست برود!».(1)
«عبدالله موصلى» در کتاب «حتّى لا ننخدع» مى گوید: آنها (صحابه) گروهى هستند که خدا آنان را براى هم نشینى پیغمبرش و اقامه دین و شرع او برگزیده و آنها را وزیران پیامبرش قرار داده و حبّ آنها را دین و ایمان و بغض آنها را کفر و نفاق شمرده ! و بر امّت واجب کرده، همه آنها را دوست بدارند و پیوسته از خوبى ها و فضایل آنان سخن بگویند و در برابر جنگ و نزاع هایى که آنها با هم داشتند سکوت کنند!».(2) در حالى که خواهیم دید این سخن برخلاف کتاب و سنّت است.
* * *
1. الاصابه، جلد 1، صفحه 17.
2. حتّى لا ننخدع، صفحه 2.