در عهد عتيق و جديد و قرآن ، ((كلمه )) بكار رفته است . در متافيزيك يونان باستان از كلمه به ((لوگوس )) تعبير مى شده است . در تلقى حكماى موحد يونان ، ((لوگوس )) همان نظام و نيروئى است كه بر ((وجود)) احاطه دارد، احاطه در ((خلق )) و ((نظم )) و ((امر)). لوگوس در فلسفه الهى يونان به معناى : عقل و نيروى مدبر نيز آمده است . آن گونه كه برخى فلاسفه يونانى عقل انسانى را جزئى از عقل كل مى دانستند.
در تورات ((كلمه )) له معناى ((غايت و آفريده )) آمده است .(411)
در اناجيل ((كلمه )) به معناى ((تجسيد و ظهور)) آمده است . در انجيل يوحنا از ((عيسى بن مريم )) به ((كلمه )) تعبير شده است : ((.. در ابتدا ((كلمه )) بود، ((كلمه )) در نزد خدا بود، و ((كلمه )) خدا بود، همه چيز بواسطه او آفريده شد... ((كلمه )) جسم گرديد و ميان ما ساكن شد، پر از فيض و راستى ، جلال او را ديدم ، جلالى شايسته پسر يگانه پدر...))(412) از اين قبيل تعاليم در اناجيل زياد به چشم مى خورد. اناجيل ((كلمه )) را ((خدا)) معرفى كرده اند و بعد اين ((كلمه )) در ((عيسى )) تجلى پيدا كرده است . مردم هم خدا را ديده اند.(413) اين تلقى شرك آلود ناشى از رسوبهاى تفكرات دوران بت پرستى اروپا است .
در قرآن نيز عيسى ((كلمه )) ناميده شده است كه توسط جبرئيل به مريم القا شده است .