سيد باب و پيروانش در بيشتر مسايل كلامي مانند امامت، خاتميت، نبوت و قيامت، كه در بن بست قرار مي گرفتند، به تأويل متوسل مي شدند تأويلي كه از قديم شيوه شيعيان و صوفيان و به ويژه اسماعيليان بود پيروان سيد باب اين شيوه را به كار برده اند و به اين گونه تأويلات دست زده اند:
در اخبار ظهور مهدي در ميان شيعيان و عيسي مسيح در كتاب عهد جديد آمده است، كه: هنگام ظهور او، علائمي آشكار خواهد شد، كه مردم روي زمين دچار حيرت و وحشت خواهند گشت، مانند اينكه عيسي از آسمان فرود خواهد آمد و با گروهي از فرشتگان برابر تاريكي سوار خواهند بود؛ آفتاب از مغرب طلوع خواهد كرد، صداهاي ترسناكي از آسمان شنيده خواهد شد؛ دجال ظهور كرده و مردم را گمراه خواهد كرد و... اين حوادث آخرالزمان را، به نام «علائم الظهور» خوانده اند.
ولي، هيچكدام اين علائم در ظهور سيد باب آشكار نشد؛ از اين رو، پيروان او مفاهيم ظاهري اينگونه حوادث را، به معاني ديگري تأويل كردند، كه مطابق ظهور باب و بهاء باشند؛ في المثل گفته اند مراد از فرشتگان كه همراه عيسي از آسمان فرود خواهند آمد، همان رسولان و مبلغان سيد باب است؛ و منظور از ابر تاريك كه هنگام ظهور مهدي جهان را فرو خواهد پوشيد، تاريكي جهل است و مقصود از دجال و ظهور سفياني، همان آخوندهاي شيعي و به ويژه حاج محمد كريم خان كرماني است، همچنان قيامت را به قيام سيد علي محمد باب و بهاءالله، تعبير و تأويل كرده اند - چه تأويلهاي شگفت انگيزي!