در بيمارى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آن از دنيا رفت، فاطمه عليهاالسلام بالاى سرش بود و چنان مى گريست كه صدايش بلند شد. حضرت نگاهى به او كرد و فرمود: حبيبه ام فاطمه، براى چه گريه مى كنى؟ عرض كرد: مى ترسم بعد از تو حرمت مرا مراعات نكنند.
فرمود: اى حبيبه ى من، گريه مكن! ما خانواده اى هستيم كه خداوند هفت خصلت به ما داده كه پيش از ما به هيچكس نداده و بعد از ما به كسى نمى دهد. خاتم پيامبران محبوب ترين مخلوقات در پيشگاه خداى عزوجل از ما خانواده است و آن من پدر توام. وصى ما بهترين اوصيا و محبوب ترين مخلوقات در پيشگاه خداست و آن همسر توست. شهيد ما بهترين شهدا و محبوب ترين مخلوقات در پيشگاه خداست و آن عموى توست. از ما است كسى كه دو بال دارد و در بهشت همراه فرشتگان با آنها پرواز مى كند و آن پسر عموى توست. دو سبط اين امت از ماست و آنان دو پسر تو حسن و حسين اند، كه خداوند از صلب حسين نه امام كه امين و معصوم اند بوجود مى آورد.
مهدى اين امت از ماست وقتى دنيا هرج و مرج گردد و فتنه هاى پى در پى بروز كند و راهها بسته شود و مردم يكديگر را مورد تعدى قرار دهند، و بزرگ به كوچك رحم نكند، و كوچك به بزرگ احترام قائل نشود، در آن هنگام خداوند مهدى ما را كه از صلب نهم حسين است مى فرستد، و قلعه هاى گمراهى را فتح مى كند و قلبهاى غفلت زده را باز مى كند، و در آخرالزمان براى دين قيام مى كند همانگونه كه من در اول زمان براى دين قيام كردم، و روى زمين را با عدل پر مى كند همانطور كه با جور و ستم پر شده باشد.
فاطمه جان، محزون مباش و گريه مكن كه خداوند از من به تو مهربان تر و رئوف تر است، و اين به خاطر مقامى است كه نزد من دارى و جايگاهى كه در قلب من دارى. خداوند تو را با همسرى تزويج كرد كه از حيث حسب شريف ترين و از نظر منصب گرامى ترين خانواده است و به رعيت مهربان ترين، و در تقسيم مساوى عادل ترين و در قضاوت بيناترين است. من از خدا خواسته ام تو اول كسى از خاندانم باشى كه به من ملحق مى شوى. بدان كه تو پاره ى تن من هستى، كسى كه تو را بيازارد مرا آزرده است.
جابر گفت: زمانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت، دو تن از صحابه خدمت فاطمه عليهاالسلام وارد شدند و گفتند: چگونه است حال تو اى دختر رسول خدا؟ فرمود: به من راست بگوئيد آيا از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيديد: «فاطمه پاره ى تن من است، كسى كه او را بيازارد مرا آزرده»؟ آن دو گفتند: اين كلام را از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيديم.
حضرت دستهايش را به سوى آسمان بلند كرد و فرمود: بارالها، من تو را گواه مى گيرم كه اين دو نفر مرا اذيت كردند و حق مرا غصب نمودند. سپس از آنان رو گرداند و بعد از آن با آنان سخن نگفت، و بعد از پدر هفتاد و پنج روز زنده بود كه خداوند او را به پدرش ملحق كرد.
[ كفايه الاثر: ص 62.]