پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کتاب آسمانی مسلمانان یکی از مهم‌ترین و منحصرترین کتاب الهی است که خداوند وعده قطعی بر حفظ آن را داده است و این کتاب در میان کتب دیگر آسمانی چنان می‌درخشد که در طول قرن‌‌های متمادی علاوه بر تحریف ناپذیری هم‌چنان جاودانه باقی مانده است، لذا این کتاب الهی در نزد عموم مسلمانان از تمام فرق اسلامی از جایگاه عظیم و ویژه‌ای برخوردار است، چرا که آن را سخن خداوند متعال می‌دانند که به توسط جبرئیل امین بر پیامبر فرستاده شده است تا انسان‌ها در زیر سایه پیام‌های سازنده و هدایت‌گر آن راه و رسم زندگی را فرا گیرند.
اما از این ره‌آورد یکی از ایرادهایی که در مورد این کتاب الهی مطرح می‌شود و آن را عده‌ای از مذاهب اهل‌سنت جزء باورهای دینی شیعه می‌شمارند و آن‌ها را به این بهانه مورد مذمت و تهمت ناروا قرار می‌دهند این است که شیعیان را متهم می‌کنند به این‌که قرآن موجود تحریف شده و بر آن اصرار هم می‌ورزند و حال این‌که، شیعه چنین اعتقادی ندارد، مثلاً نویسنده کتاب «الشیعه و السنه» تحریف و تغییر در قرآن را از اعتقادات پیروان مکتب اهل‌بیت شمرده و می‌نویسد: «شیعه به این قرآنی که در دست مردم است و از سوی خداوند حفظ می‌شود، اعتقاد ندارد و با این اعتقاد خود، مخالف اهل‌سنت هستند و همه روایات صحیح را که در خصوص قرآن و سنت وارد شده منکر هستند».[۱]
قفاری نویسنده بزرگ وهابیت و صاحب کتاب «اصول مذهب الشیعه الاثنی عشریه» معتقد است که آلوسی این عالم بزرگ اهل‌سنت اولین کسی است که اعتقاد شیعه به تحریف را به زبان عربی در کتاب خود آورده است و شواهد و ادله‌ای را برای سخن خود بیان کرده است.[۲] او هم‌چنین گفته است که آلوسی در کتاب خود نوشته است: «زعمت الشیعه انّ عثمان بل ابابکر و عمر ایضاً حرّفوه و اسقطوا کثیراً من آیاته و سوره... .[۳] به گمان شیعه این‌که عثمان و ابوبکر و عمر بسیاری از آیات و سوره‌های قرآن را تحریف و ساقط کرده‌اند». هم‌چنین عالم دیگر اهل‌سنت بیّومی پس از بیان این‌که مهم‌ترین محور اختلاف‌ها میان شیعه و سنّی، اعتقاد به تحریف قرآن است را به شیعه نسبت می‌دهد، می‌گوید: «اما الشیعه فیعتقدون انّ القرآن الکریم محرّف و مبدّل... .[۴] اما شیعه معتقدند که قرآن کریم تحریف گشته و تغییر پیدا کرده است».
اما شیعه با تمام وجود و با صراحت تمام این ادعای کذب و واهی را ردّ می‌کند و برای تحریف ناپذیر بودن قرآن دلایل محکمی را ارائه می‌دهد. از جمله آیات قرآن محکم‌ترین دلیل بر بی‌پایه بودن این تهمت‌هاست، لذا خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ.[حجر/9] به‌درستی‌که ما این کتاب را نازل کردیم و ما هم از آن محافظت می‌کنیم». و هم‌چنین دلیل دیگر شیعیان، امامان شیعه و قرآن موجود است که آن حضرات معصومین پیروان خود و مسلمانان را به این کتاب الهی راهنمایی می‌کنند و آن را راه نجات و رستگاری بشر معرفی می‌کنند، مثلاً در مورد کتاب قرآن حضرت علی و امامان بعدی می‌فرمایند که قرآن باز دارنده از جهنم و فرمان دهنده به بهشت است.[۵] قرآن چراغ نور و هدایت و شفاء دهنده سینه‌ها است.[۶]
و هم‌چنین دلیل دیگر، دیدگاه عالمان شیعه است که به شدت تحریف در قرآن را مردود می‌دانند و احادیثی که تحریف از آن‌ها برداشت می‌شود، را مخالف باورهای مذهب شیعه شمرده‌اند که عبارتند از:
- شیخ مفید (متوفای ۴۱۳ قمری) در مصنفات عدیده خود می‌فرماید: «قرآن همان است که میان دو غلاف و در دست مسلمانان است.»[۷]
- شیخ طوسی(متوفای ۴۶۰ قمری) در کتاب تفسیر التبیان می‌نویسد: «سخن در زیادی و نقصان قرآن از چیزهایی است که شایسته قرآن نیست...».[۸]
- مرحوم طبرسی (متوفای ۵۴۸ قمری) در مقدمه تفسیرش می‌گوید: «سخن از زیادی و نقص در قرآن، شایسته تفسیر نیست، اما باطل بودن ادعای زیاد شدن در قرآن اجماعی است، اما ادعای نقصان در قرآن، هرچند جمعی از حشویه از اهل سنت، مدعی دگرگونی و نقص قرآن شده‌اند، ولی دیدگاه صحیح مذهب در میان اصحاب امامیه، خلاف آن است».[۹]
بزرگانی مانند ابن بابویه قمی، علم الهدی، علامه حلّی، بیاضی، محقق اردبیلی، فیض کاشانی، حرّعاملی، کاشف الغطاء، محسن امین، علامه شرف الدین، شیخ بهایی، علامه امینی، بروجردی، علامه طباطبایی، امام خمینی، آیت‌الله خویی، و...دیگران همه عقیده به عدم تحریف قرآن دارند که در کتاب‌هایشان موجود است. نهایتاً مخالفین مذهب شیعه با ناآگاهی تمام و تعصب جاهلی این‌گونه اظهار نظر می‌کنند که: «هر صاحب چشم و خردی می‌داند که از اصول اعتقادی شیعه، تحریف است و انکار برخی، از باب تقّیه و نفاق و دروغ است، که جز به دلیل سدّ باب طعن و ترس از تکفیر از سوی فرقه ناجیه اهل‌سنت، نیست. شیعه با این اعتقادات خود، دینی غیر دین اسلام را دارد».[۱۰]

پی‌نوشت:
[۱]. الشیعه و السنه، احسان الهی ظهیر، لاهور، پاکستان، بی تا، ص۶۱.
[۲]. اصول مذهب الشیعه الامامیه، ناصر قفاری، دارالرضا، الجیزه، ج۱ ص۲۵۸.
[۳]. روح المعانی، آلوسی، داراحیاء التراث العربی، بی تا، بیروت، ج۱ ص۲۳.
[۵]. اصول کافی، کلینی، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، تحقیق علی اکبر غفاری، (۱۳۶۵ش)، کتاب فضل القرآن، ج۲ ص۶۰۰ حدیث ۵.
[۶]. اعلام الهدایه الامام الحسن المجتبی، المجمع العالمی لاهل البیت، قم، چاپ اول، (۱۴۲۲ق)، ص۱۹۶.
[۷]. المصنفات، شیخ مفید، الموئمرالعالمی لالفیه شیخ مفید، چاپ اول، (۱۴۱۳ق)، چاپ اول، مسئله تاسعه، ج۷ ص۷۸.
[۸]. التبیان فی تفسیرالقرآن، شیخ طوسی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی تا، ج۱ ص۳-۴.
[۹]. مجمع البیان، طبرسی، دارالمعرفه، بیروت، (۱۴۱۵ق)، الفن الخامس، ص۶۳.
[۱۰]. انتصار الحق، مجدی علی محمد علی، دار طیبه، چاپ اول، (۱۴۱۸ق)، ص۱۶۵.
الشیعه و القرآن، اداره ترجمان السنه، لاهور، پاکستان، بی تا، ص۶۵.