پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت با تغییر سیاست، از تکفیر سایر مذاهب مسلمین دست برداشته، اما درباره شیعیان همچنان به سیاست تکفیر و قتل و غارت ادامه می‌دهند، به طوری که با صراحت تمام می‌گویند شیعیان کافرند، لذا جان و مال و خون و ناموس آنها مباح است، و حتی در تکفیر نمودن مخالفان خود غلوّ هم می‌کنند. مثلاً شکری آلوسی، صاحب کتاب «تاریخ نجد» از چهره‌های مورد تأیید وهابیت با انتقاد از اعمال و رفتار وهابیان، در مورد سعود بن عبدالعزیز می‌گوید: «سعود بن عبدالعزیز در تکفیر مخالفان خود غلوّ می‌کرد.»[۱]

بن جبرین یکی دیگر از مفتیان بزرگ وهابی در جواب این سؤال که «ما حکم دفع زکاة اموال اهل السنة لفقراء الرافضه و هل تبرأ ذمة... [2] آیا به فقرای شیعه می‌شود زکات داد؟ در جواب سؤال گفت: شیعیان کافر هستند و پرداخت زکات به آنان را جایز نمی‌دانم.» همچنین او شیعیان را با اتهاماتی مانند اعتقاد داشتن به تحریف قرآن، عمل نکردن به سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و روایات صحیح بخاری و صحیح مسلم، تکفیر صحابه، تکفیر اهل‌سنت و نجس دانستن آنان، حاضر نشدن در نمازهای جمعه و جماعت اهل‌سنت، اقتدا نکردن به اهل‌سنت در نمازهای جماعت، غلوّ در حق حضرت علی (علیه السلام) و فرزندان آن حضرت، ندادن صدقات به نیازمندان اهل‌سنت تکفیر کرده و می‌گوید: «کسانی که به شیعیان زکات بدهند بریء الذمه نیستند و باید دوباره زکات بدهند، زیرا با دادن صدقات به شیعیان، کسی را کمک کرده که کفر را تقویت می‌کند.»[3] و باز همچنین او در جریان حمله وحشیانه اسرائیل به لبنان و دفاع حزب الله، برای اثبات و همسو بودن خود با دشمنان اصلی و قسم خورده اسلام یعنی آمریکا و صهیونیسم، هرگونه پشتیبانی و دفاع و حمایت از حزب‌الله را و حتی دعا برای پیروزی آنان را حرام دانست، چرا که بن جبرین شیعیان را دشمن اسلام معرفی کرده و اهل‌سنت را تبرّی از حزب‌الله دعوت نمود. «سؤال: هل یجوز نصرة حزب الله الرافضی؟ و هل یجوز الانضواء تحت إمرتهم؟ و هل یجوز الدعا لهم بالنصر و التمکین؟ ... جواب:‌ لایجوز نصرة هذا الحرب الرافضی و لایجوز الانضواء تحت إمرتهم و لایجوز الدعاء لهم بالنصر و نصیحتنا لأهل السنة أن یتبرؤا منهم و أن یخذلوا من ینضموا إلیهم و إن یبینوا عداوتهم للاسلام والمسلمین و ضررهم قدیماً و حدیثاً علی اهل السنة.[4] آیا یاری کردن حزب الله جایز است؟ آیا رفتن زیر لواء و دستورات آنان جایز است؟ آیا دعا برای پیروز شدن آنها جایز است؟ جواب: یاری کردن آنان، و رفتن تحت لوای آنان، و دعا نمودن آنان جایز نیست، و ما اهل سنت را نصیحت می‌کنیم که از آنان تبری بجویند، و کسی که به آنان می‌پیوندد، ذلیلش کنند، و دشمنی آنان را برای اسلام، و ضررشان برای اهل سنت چه در گذشته و چه حال را روشن نمایند.»

همچنین یکی دیگر از مفتیان سعودی به نام شیخ عبدالرحمن برّاک، در پاسخ به سؤالی که از او کردند می‌نویسد: سؤال «هل یمکن أن یکون هناک جهاد بین فئتین من المسلمین (السنة‌ و الشیعة)؟ جواب: إن کان لاهل السنة دولة و قوّة و أظهر الشیعة‌ بدعهم و شرکهم و اعتقاداتهم، فإن علی اهل السنّة أن یجاهدوهم بالقتال.[5] سؤال: آیا بین دو گروه مسلمین (شیعه و سنی) جهاد امکان دارد؟ جواب: اگر اهل‌سنت دولت مقتدری داشته باشند و شیعه بدعت‌ها و برنامه‌ها و عقاید شرک آمیز خود را اظهار نموده و ادامه دهد، بر اهل‌سنت واجب است که علیه شیعیان اعلام جهاد نموده و آنان را به قتل برسانند.»

همچنین مفتیان فتوا دهنده هیئت عالی افتای عربستان سعودی که عبارتند از عبدالعزیز بن عبدالله بن باز، عبدالرزاق عفیفی، عبدالله بن عذیان و عبدالله بن قعود در پاسخ به پرسشی درباره شیعه، شیعیان را که به جرم متوسل شدن به اهل‌بیت پیامبر و گفتن یا علی، یا حسن، یا حسین مشرک و مرتد دانسته و می‌نویسد: «إن السائل و جماعة معه فی الحدود الشمالیه، مجاورون للمراکز العراقیه و هناک جماعة علی مذهب الجعفریة و منهم من امتنع عن اکل وذبائحهم و منهم من أکل و نقول: هل یحلّ لنا أن نأکل منها، علماً بأنهم یدعون علیّاً و الحسن و الحسین و سائر ساداتهم فی الشدّة و الرخاء؟ اذا کان الأمر کما ذکر السائل من أنّ الجماعة الذین لدیه من الجعفریّة یدعون علیّاً و الحسن و الحسین و سادتهم، فهم مشرکون مرتدّون عن الاسلام و العیاذ بالله، لایحل الاکل من ذبائحهم، لأنّها میته و لو ذکروا علیها الله.[6] هیئت عالی افتای عربستان در جواب سؤالی که پرسیده شده: ما در مناطق شیعه نشین زندگی می‌کنیم. آیا برای ما استفاده از قربانی آنان حلال است؟ درحالی‌که می‌دانیم، آنان در سختی و راحتی امامانشان را می‌خوانند؛ گفته‌اند اگر آنچه در سؤال آمده صحت داشته باشد، آنان که یاعلی، یاحسن، یاحسین می‌گویند: مشرک بوده و از ملت اسلام خارج هستند و ذبائح آنها را هم نباید خورد و استفاده کرد چون میته است و لو اسم خدا را هم ببرند.» و این در حالی است که طبق اسناد تاریخی، شعار لشگریان ابوبکر در جنگ با مسلیمه کذّاب «یا محمداه» بود.[7]

پی‌نوشت:

[۱]. کشف الارتیاب، سید محسن امین حسینی عاملی، کتابخانه بزرگ اسلامی، انتشارات غدیر، تهران، ایران، به نقل از تاریخ نجد آلوسی.
تاریخ نجد، عثمان بن بشر نجدی حنبلی، دار الحبیب، تصحیح محمد بن ناصر شتری، چاپ اول (۱۴۲۰ هـ ق) ریاض، عربستان.
[۲]. اللؤلؤ المکین من فتاوی فضیلة الشیخ بن جبرین، عبدالله بن جبرین، المکتبة‌ العربیة، ریاض، عربستان، ص ۳۹.
وهابیت از منظر عقل و شرع، حسینی قزوینی، مؤسسه تحقیقات ولی عصر، قم، ایران، ص ۱۴۴ ـ ۱۴۶، چاپ سوم خرداد ۱۳۸۷.
[3]. همان.
[4]. فتوا، بن جبرین، شماره فتوا ۱۵۹۰۳، تاریخ فتوا ۲۱/۶/۱۴۲۷ هجری قمری (۲۶/۵/۱۳۸۵ شمسی)
[5]. ر.ک: سایت المنجد، سؤال شماره ۱۰۲۷۲، شیخ عبدالرحمن برّاک، مفتی وهابی سعودی.
[6]. فتاوی الجنة الدائمة للبحوث العلمیة و الافتاء، جمع و ترتیب احمد بن عبدالرزاق الدرویس، طبع رساسة اداره البحوث العلمیة و الافتاء، ج ۲ ص ۳۷۲، رقم ۱۶۶۱، ۳۰۰۸، ریاض، عربستان.
[7]. البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، دارالکتب العلمیه، بیروت، تحقیق احمد ابو ملحم، ج ۶ ص ۳۲۹، حوادث ۱۱ هجری، ‌مقتل مسیلمه کذاب.