امام علی (ع): نگاهتان به اهل بیت پیامبرتان باشد. از آن سمت بروید که آنها می‌روند و گام را به جای گام آنها بنهید. آنها شما را از راه هدایت بیرون نمی‌برند و به سر منزل پستی سوق نمی‌دهند. اگر سکوت کردند شما نیز سکوت کنید و اگر قیام نمودند بپا خیزید. از آنها پیش نیفتید که گمراه می‌شوید و از آنها عقب نمانید که هلاک می‌گردید.

دو عارف بزرگ اهل سنت یعنی عبدالوهاب شعرانی و محی الدین بن عربی در موضوع مهدویت، همان عقیده‌ای را که شیعه بدان قائل است در آثار خویش از خود ابراز نمودند و بر خلاف عقیده غالب اهل سنت، این دو قائلند که مهدی موعود از نسل حسین بن علی(علیهما السلام) و فرزند امام حسن عسکری(علیه‌السلام) است که اکنون زنده و در پسِ پرده‌ی غیبت حضور دارد.

اهل سنت به جهل یا جدی به برخی از خلفا و صحابه پیامبر، القابی را نسبت دادند که شایستگی آن را نداشتند؛ لذا افرادی مثل خالد بن ولید را که در فسق و فجور، معروف و مشهور است را به سیف الله ملقب کردند و این در حالی است که نه رسول خدا و نه در تاریخ اسلام می‌توان گواهی بر این قضیه یافت، بلکه همه این القاب از امیرالمؤمنین اخذ شده است.

برخی از مولفین اهل سنت برای وجیه جلوه دادن چهره عایشه، در صدد این بر آمدند که روایاتی را بیان کنند که عایشه در آن به بیان فضائل اهل بیت (علیهم السلام) پرداخته است. با این روش ادعا می‌کنند که عایشه ارتباط صمیمی و دوستانه‌ای با خاندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) داشته است. ولی آن‌چه از تاریخ بر می‌آید چیزی غیر از آن است.

پیامبر اکرم در آخرین حجی که معروف به حجه الوداع است در هنگام بازگشت از حج در منطقه ای به نام غدیر خم تمام مسلمانان را جمع نمود و در آن گرمای سوزان حجاز خلیفه و جانشین بعد از خود را معین کرد و آن حدیث معروف را که حاکی از وصایت بعد از خود بوده است را برای مردم بیان کرد تا مردم همه بدانند اما در برخی روایات آن را نفی کرده‌اند.

برخی از اهل سنت، نوک پیکان روایتی را که خشم حضرت فاطمه(علیها السلام) را مساوی با خشم خدا و رسولش می‌داند به سوی امیرالمومنین(علیه‌ السلام) منحرف کردند و با ساختن و جعل روایات متعدد، خواستند علی(علیه‌ السلام) را خشمگین کننده‌ی حضرت زهرا و پیامبر(علیهما السلام) و مخاطب حدیث «فاطمة بضعة منی من اغضبها فقد اغضبنی» جلوه دهند.