سپاه صحابه که در سال 1364 شمسی، برابر با 1995 میلادی، توسط برخی از افراطی‌های تکفیری تأسیس گردید، در حقیقت با هدف حفظ و صیانت از کیان اهل تسنن که در بین آنان، گرایش به مذهب شیعه، به خاطر رشد سیاسی تشیع و انقلاب اسلامی در ایران، زیاد شده بود تشکیل گردید. این گروهک با حمایت‌های مالی از طرف عربستان و امارات متحده عربی، به‌ویژه تلاش‌های عربستان سعودی در جهت خنثی سازی تأثیرات انقلاب اسلامی در سطح منطقه خاورمیانه از یک طرف، و خوراک فکری سیاسی از طرف استعمارگران غربی، مانند آمریکا و انگلیس و اسرائیل غاصب، ماهیت خود را تثبیت کرد.[1] آنان علاوه بر فتواهای تکفیری بر علیه شیعیان، اقدامات سخیف‌تری، مانند ترور شخصیت‌های برجسته شیعه، هم‌چون علمای دینی، پزشکان متخصص، وکلای بنام و درجه یک دادگستری را در دستور کار خود قرار دادند، و نهایتاً شهروندان عادی شیعه که در مساجد و حسینیه‌ها برای اقامه نماز و برگزاری مجالس عزاداری اهل بیت پیامبر (علیهم‌السلام) مشغول انجام مراسم بودند را نیز مورد حمله قرار می‌دادند.[3]
از بارزترین جنایات سپاه صحابه، ترور عالم شیعی و رهبر «تحریک نفاذ فقه جعفری» یعنی علامه سید عارف حسین حسینی در سال 1988 میلادی بوده است.[4] این اقدامات سپاه صحابه، با پاسخ محکم و کوبنده شیعیان پاکستان روبرو شد و به موجب آن، چندین نفر از رهبران سپاه صحابه، هدف ترور قرار گرفتند، از جمله ایشان حق‌نواز جهنگوی در سال 1990 میلادی، که از رهبران اصلی این گروهک بود، ترور گردید و سپاه صحابه طی بیانیه‌ای ایران و شیعیان محلی پاکستان را متهم به این ترور کردند. در پی این خشونت‌ها بود که کشور پاکستان، شاهد خونبارترین جنایات مذهبی در شهرهای خود گردید، لذا به تلافی کشته شدن حق‌نواز جهنگوی، سپاه صحابه اقدام به قتل دیپلمات ایرانی، یعنی شهید صادق گنجی در سال 1994 میلادی کرد.[5]
هم‌چنین افراطی‌های تکفیری سپاه صحابه، در سال 1997 میلادی، به مرکز فرهنگی ایران در لاهور پاکستان یورش بردند و هفت دیپلمات ایرانی را به شهادت رساندند.[6] و نیز با بهانه تلافی کشته شدن رهبر دیگر این گروهک، یعنی (ضیاء الرحمن فاروقی)، پنج افسر نظامی ایران در پاکستان در سال 1997 میلادی، به‌دست سپاه صحابه به شهادت رسیدند.[7] و نیز قتل عام دیپلمات‌های ایرانی در داخل ساختمان کنسول‌گری جمهوری اسلامی ایران، در شهر مزار شریف افغانستان که بر خلاف قوانین بین‌المللی بوده و تنها به منظور خصومت با تفکر و اندیشه شیعی صورت گرفت، از دیگر جنایات سپاه صحابه بوده است.[8] دشمنان قسم خورده اسلام، با روش «اختلاف بینداز و حکومت کن» در میان مذاهب اسلامی، تفرقه انداختند و اهداف شوم خود را پیش بردند و نتیجه‌اش برای ملت مسلمان، فجایع و جنایات زیادی بود که به وقوع پیوست.
در نتیجه تمام این جنایات در منطقه خاورمیانه، از جمله در افغانستان، پاکستان، عراق، سوریه، لبنان، یمن و ... نتیجه تفکرات افراطی تکفیری است که هم‌سو با دشمنان اسلام هستند و توسط وهابیت حمایت می‌شوند، و جهان اسلام، در سکوت و حیرت، نظاره گر آن است و هیچ اقدامی صورت نمی‌پذیرد و تنها در سمینارها، همایش‌ها و کنفرانس‌ها و ... شاهد سخنرانی‌های عالمان و اندیشمندان دینی در جهت تقریب مذاهب و محکومیت این اقدامات هستیم که فقط در حدّ حرف بوده و تأثیری خارج از آن سمینارها ندارد و عملاً کاری صورت نمی‌گیرد؛ تنها راه برون رفت از این وضعیت، یک وفاق گسترده‌ی اسلامی است که آن هم استعمار سدّ محکمی در این راه است و نخواهد گذاشت تا اتحاد اسلامی شکل گیرد.
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. نقد جریانهای تکفیری، جمعی از نویسندگان، دار الاعلام، قم، ایران، ص183، 192، ص194.
[2]. جنبش‌های اسلامی پاکستان، علوی پور- نعمت پور، نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، تهران، ایران، ج4 ص225.
[3]. جریده الشرق الاوسط، عمرو فاروق، عدد10902، جمعه 2 شوال 1429(ق)، پاکستان.
[4]. همان.
[5]. نقد جریانهای تکفیری، جمعی از نویسندگان، دار اعلام، قم، ایران، ص195.
[6]. همان، ص195.
[7]. ماهیت و جایگاه جریانهای سلفی در کشورهای اسلامی، موسسه مطالعات اندیشه سازان نو، تهران، ایران، ص61.
[8]. آشنایی با مسلمانان جهان اسلام شیعیان افغانستان روابط جایگاه جریانها و احزاب، محمد وحید بینش- فاروق انصاری، موسسه مطالعات اندیشه سازان نو، تهران، ایران، ص433.